Suushi

a little bit of everything, all rolled into one

De boeken die ik in 2020 las (en wat ik ervan vond)

Op aanraden van Loes maakte ik tóch maar dat boekenlijstje af. Wat las ik in 2020? Vijftien boeken om precies te zijn – als ik goed geteld heb tenminste, ik sluit niet uit dat ik een titel vergeten ben.

De meesten waren goed, een enkeling legde ik halverwege weg. Dat zou ik vroeger als ‘falen’ hebben bestempeld, nu denk ik daar anders over. Mijn tijd is kostbaar en het leven is te kort om slechte teksten te lezen.

Echt goed, aanraders:

  1. Tijdmeters, David Mitchell. David Mitchell is voor B en mij dé ontdekking van 2020. B kreeg dit boek van zijn zus cadeau voor z’n verjaardag, verslond het en raadde het mij minstens zeven keer aan. Intussen staat Mitchells halve oeuvre hier in de kast – zelf lees ik op dit moment Utopia Avenue, zijn laatste boek (dat ik misschien nog wel leuker vind dan Tijdmeters, al ben ik er pas net in begonnen). Het is een heerlijk idee dat ik daarna nog een aantal boeken heb te gaan.
  2. Zomervacht, Jaap Robben. Las ik aan het zwembad in Frankrijk. Prachtig gevalletje show, don’t tell. Zo’n boek dat een beetje pijn doet en je tegelijkertijd blij maakt omdat het zo schitterend is geschreven. Ook te leen bij de online bieb, als e-book en luisterboek.
  3. Hallo witte mensen, Anousha Nzume. Supertoegankelijk boek over racisme en wit privilege. Als je wit bent, zou je dit boek eigenlijk sowieso moeten lezen. Leest makkelijk weg ook. Ook te leen als e-book bij de online bieb.
  4. BAM. Een reis van niets naar niets, Jelle Brandt Corstius. Leuker dan zijn eerdere reisverslag As in tas. Ik heb meerdere keren tot tranen toe zitten lachen. Je leest er in een avondje doorheen, vermakelijk én leerzaam tegelijk, Zeker als je zelf ook van plan bent een treinreis door Rusland te maken. Ook te leen als e-book bij de online bieb.
  5. Ooit aten we dieren, Roanne van Voorst. Tja, niet echt meer een verrassing hè. Dit boek verandert je leven, staat op de cover, en hoewel dat vaak een wat overtrokken kreet is, was het in dit geval écht zo. Roanne gaf mij het zetje dat ik nodig had om (bijna) alle dierlijke producten uit m’n leven te bannen.
  6. Roofstaat (compact), Ewald van Vugt. Net als Hallo witte mensen vind ik dit eigenlijk verplichte kost voor alle Nederlanders. Ook als je niet zo into geschiedenis bent, is het goed om eens een ander (lees: accurater, minder propaganda-achtig) beeld te krijgen van onze “heldendaden” in de koloniale tijd – en daarna. In feite gaat het over wie we zijn als Nederland, en hoe we onszelf zien/ Geloof me, na dit boek kijk je heel anders naar wat in veel geschiedenisboekjes nog altijd de “Gouden Eeuw” heet… Ook te leen als e-book bij de online bieb. En voor wie van lezen houdt: Roofstaat is er ook in een uitgebreide versie (865 pagina’s). De compact-versie is met 248 bladzijden een stuk sneller te verslinden :-)

Ook prima leesvoer:

  1. Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet), Philippa Perry. Begon sterk, werd daarna wat langdradig. En ik ben het niet overal met haar eens. Toch is er wel wat waardevols blijven hangen, vooral over ‘je kind als spiegel van je eigen pijn’.
  2. Het beste wat we hebben, Griet op de Beeck. Ja, Griet schrijft prachtig. En ook dit boek was weer fijn om te lezen. Hoewel het bij mij uiteindelijk niet zo is blijven hangen als haar eerdere werken.
  3. De droom van de leeuw, Arthur Japin. Speelt in Rome, dat is sowieso fijn als je van die stad houdt. Ook deze las ik in de zomervakantie en daar was het precies het juiste boek voor. Ook te leen als e-book in de online bieb.
  4. The Amulet of Samarkand (Bartimaeus #1), Jonathan Stroud. De Bartimaeus-triologie is een van B’s favoriete fantasyseries. Ik heb me met deel één goed vermaakt, maar moet geloof ik nog even weer wat sneller worden in Engels lezen voordat ik ontspannen aan deel twee begin.
  5. ADHD: hoe haal je het uit je hoofd?, Cathelijne Wildevanck. Het beste boek over ADHD dat ik tot nu toe las. Inzichtelijk en praktisch, zonder in clichés te vervallen.

Mwah, de keus is aan jou:

  1. Ons huis staat in brand, Malena Ernman (de moeder van Greta Thunberg). Ik raakte vooral gedeprimeerd van de eerste helft van dit boek, en moet bekennen dat ik het daarna heb weggelegd (dus misschien is de tweede helft beter?). Ik ben all for meer bewustzijn over de klimaatcrisis, maar lees liever iets wat me inspireert in plaats van wanhopig maakt.
  2. Druks. Mijn (on)rustige leven met ADHD, Francien Regelink. Tja Francien is/was natuurlijk ook een blogger en ik wil m’n collega’s helemaal niet afkraken. Maar hoewel dit boekje vermakelijk was en er zeker bruikbare dingen in stonden, vond ik het eerlijk gezegd niet zo sterk geschreven. Al ben ik wél fan van de titel. :-)
  3. Gids voor vrouwen met ADHD, Terry Matlen. Naarstig op zoek naar betrouwbare infomatie over ADHD bij vrouwen zocht ik dit boek. In één of twee hoofdstukken vond ik super-rake passages, maar uiteindelijk zijn grote delen van het boek voor mij toch niet zo herkenbaar. Hij blijft nog even in mijn kast, maar haalt de toplijst niet.
  4. De twijfelmoeder, Patricia de Ryck. Niet heel diepgaand, wél fijn als je jezelf aan het denken wilt zetten over de vraag of je kinderen wilt.

Nee, laat maar zitten:

  1. Good vibes, good life: gids voor een mooier en zinvoller leven, Vex King. Sorry, over dit boek heb ik echt niets goeds te melden. Een berg aan elkaar geplakte, semi-diepzinnige Instagramclichés. Je kunt je tijd echt beter besteden.

Wat zijn jouw boekentips dit jaar? Ofwel, welk boek mag zéker op mijn lijstje voor 2021?

4 reacties op “De boeken die ik in 2020 las (en wat ik ervan vond)”

  1. Alouette

    Mijn grootste ontdekking van 2020 was de schrijver Frederik Backman, met als favoriete boek Bjornstad. Ik heb die echt aan iedereen in mijn omgeving aangeraden. Al kan ik eigenlijk al zijn boeken sterk aanraden.

  2. Whah, dankjewel! :D Je hebt mij er alvast erg blij mee gemaakt, ik heb al wat titels opgeschreven.

    Ik heb zelf ook even in mijn leenhistoriek gekeken, wat ik prachtig vond was Afhankelijkheidsverklaring van Rebekka de Wit (dun, scherp, ze schrijft ook voor de Correspondent), de boeken van Raynor Winn, Alles wat ik niet kan zeggen van Emilie Pine en het vogelhuis van Eva Meijer. O, en Flessenpost uit Reykjavik van Laura Broekhuysen.
    Verder was ik heel blij met Een beter milieu begint niet bij jezelf van Jaap Tielbeke.
    Ik ben net begonnen in Een leven op onze planeet van David Attenborough, dat begint iig sterk.

    Wie weet heb je of heeft iemand er iets aan. :)

  3. Alouette

    Wel kleine sidenote, zijn boeken spelen zich af op het Zweedse plattenland. Dus misschien wakkert het wel heimwee aan. Ook speelt suïcide in de boeken, die ik tot nu toe gelezen heb, een rol, dus hierbij ook een trigger warning.

  4. Dank je! Dit stukje van jou heeft me er toe aangezet eindelijk mijn eigen ‘boeken’ stukje af te maken. Had de lat weer eens veel te hoog gelegd voor mezelf, maar nu staat het dan online, mijn absolute aanraders vanuit 2020 :-)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.