Cuba: waarom wilde ik dit ook alweer?

Als ik een grote reis ga maken, komt ergens tussen de golf van enthousiasme na het boeken van m’n vliegticket en het daadwerkelijke vertrek een moment waarop ik denk: WAAROM DOE IK DIT IN GODSNAAM EIGENLIJK?

Dat moment is voor Cuba nu aangebroken.

Liep ik anderhalve maand terug nog te stuiteren door het huis nadat ik de knoop had doorgehakt om in m’n eentje op pad te gaan, inmiddels wil ik stiekem vooral wegkruipen onder m’n dekens en het ticket annuleren (wat overigens helemaal niet kan).

Tja, hoort erbij, denk ik. Wat niet helpt, is dat ik nog steeds geen vastomlijnd plan heb. Ga ik er op de bonnefooi heen en zie ik wel wat op m’n pad komt, of maak ik een reisplan voor de 2 weken dat ik er ben?

Tot gisteren neigde ik naar het eerste, nu besluit ik tóch het laatste. Ik las namelijk deze blogpost, het eerste ervaringsverslag dat een wat minder rooskleurig bericht van Cuba schetst. In het kort: het is op dit moment stampvol toeristen in Cuba en samen met de rest van de toeristenkudde leef je nogal in een andere werkelijkheid dan de ‘gewone’ Cubaan. Dat is denk ik in meer arme landen wel zo, maar nou ja, lees het stuk en oordeel zelf.

Van een paar andere reizigers had ik zelf al gehoord dat ze het jammer vonden dat “alle toeristen in Cuba dezelfde route doorlopen”, maar ik dacht eigenlijk een beetje dat dat wel te vermijden was met een beetje creativiteit. Als ik dit lees, was ik daar toch wat naief in.

Goed, neemt niet weg dat het vast hartstikke leuk wordt. ;-) Ter compensatie voor de negatieve/realistische posts op dat blog (The Sandy Feet), las ik weer een paar stukjes van Cuba-fan Edith (Travel, Create, Repeat) en dat maakt me toch weer hoopvoller.

Maar ook zij zegt: boek je casas particulares van tevoren (en ze heeft nog een lijstje tips, hier). En weet je, da’s misschien zo slecht nog niet. Spontaan reizen in Cuba is nu eenmaal moeilijk, lees ik op meerdere plekken, zeker nu het eiland overstroomd wordt door toeristen. Bovendien kan het me wat rust geven.

Rest de vraag: wat wil ik precies doen? De ’toeristische driehoek’ van Havana, Vinales en Trinidad stond op m’n lijstje, maar misschien doe ik er goed aan die juist te vermijden? Of is het iets dat ik niet wil missen? Ik ben er nog niet uit.

Gelukkig ontving ik afgelopen weken in mijn mailbox lijstjes met enthousiaste Cuba-tips én praktische weetjes van verschillende kennissen die het land onlangs hebben bezocht. Die ga ik maar eens op een rijtje zetten. Plannen maken kan ik wel, dus dan komt het wel goed.


Geplaatst

in

door

Reacties

4 reacties op “Cuba: waarom wilde ik dit ook alweer?”

  1. Ik ben een kritische, maar toch wel vrij grote fan van couchsurfing. Er zijn honderd vormen, van de meest naïeve Erasmus-toeristen tot écht heel inspirerende mensen. Het is vast wat laat als je zelf nog geen profiel hebt, en nu wel gaan surfen, maar het is misschien iets voor de toekomst?

    1. Suus

      Hee, dank voor de tip! Ja, ik heb inderdaad ook via vrienden wel goede verhalen gehoord over couchsurfing. Weet niet of het echt iets voor mij is (ik vind het ook altijd wel fijn om me na een dag citytrippen bijv. een beetje terug te kunnen trekken), maar misschien toch eens proberen! :D

    2. Suus

      Overigens lees ik dat het in Cuba verboden is om gratis accommodatie te verlenen aan toeristen (denk dat dat het systeem van casas particulares daar zou ondermijnen), dus dat is hiervoor niet echt een handige optie. Al zal het ongetwijfeld voorkomen ;p

      1. Hmm. Interessant. Ik heb het eens bekeken en het gaat inderdaad maar om een heel kleine community in Cuba. Nochtans zou CS geen bedreiging mogen zijn voor betalende alternatieven. Het idee van Couchsurfing is dat je vrienden te gast hebt, alleen ken je die nog niet live voordat je elkaar ontmoet. Je mag er ook geen enkel voordeel bij hebben, het is niet zoals Airbnb.

        Het CS-concept heeft zeker ook nadelen, zoals je ook zelf goed opmerkt. Ik heb weleens gasten gehad die erg asociaal waren, zich voortdurend terugtrokken en dat is geen leuke ervaring – dan ga je beter naar een ho(s)tel, waar je dan ook betaalt voor een stuk privacy en je zin doen.

        Wat ik behalve die bedenkingen nog mee wil geven: het is ook heel goed mogelijk aan te geven dat je geen logement zoekt, maar wél graag mensen wil ontmoeten, locals of medereizigers. Of tips vraagt: van goede hostels tot niet zo platgetreden toeristische paden. Maar daarvoor moet je dus wel een wat actieve community hebben. Ikzelf heb aan die fora en ontmoetingen veel aan gehad tijdens de korte tripjes die ik dit jaar in mijn eentje deed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.