Clean

Stoppen met sociale media was misschien wel het beste besluit van afgelopen jaar. Grote kans dat het in elk geval de beslissing was met de meeste impact op mijn leven.

Voor de volledigheid: ik ben niet helemáál gestopt. LinkedIn gebruik ik nog voor mijn werk* en ik ben, ondanks een paar halfslachtige pogingen, nog niet van WhatsApp af. De criticus zou eraan kunnen toevoegen dat YouTube toch eigenlijk óók een sociaal medium is.

Fair enough.

Maar verder ben ik clean. Geen Facebook, Twitter en Instagram meer voor mij. Nu al ruim een jaar en twee maanden. Dat is meer dan vierhonderd dagen.

En wat een bevrijding is het.

Oké, soms mis ik het – een beetje. Gewoon even scrollen op Insta. Zien wat m’n vriendinnen uitspoken, gluren wat vage kennis X aan het doen is of opzoeken hoe het nou eigenlijk gaat met oud-schoolgenootje Y.

En héél af en toe overweeg ik serieus: moet ik niet tóch weer op sociale media? Zijn daar niet juist enorme kansen om impact te maken, om mijn blog en YouTube-kanaal te laten groeien, om meer mensen te bereiken? Is het niet jammer dat ik nu geen lid kan worden van inspirerende groepen op Facebook, waar mensen tips delen over veganisme en duurzaam leven?

Ja, vast.

Maar telkens kom ik weer tot dezelfde conclusie: de voordelen wegen – voor mij – niet op tegen de nadelen. Zeker de laatste maanden, met de coronagekte en bakken complotdenkers en fake news-taferelen, denk ik bijna wekelijks: god, wat ben ik blij dat ik niet meer op die kanalen zit. Ik heb niet de illusie dat ik daardoor géén bubbel om me heen heb, maar het scheelt toch aanzienlijk.

Al die bakken breinvervuiling gaan mooi aan me voorbij.

Want dat is het, hè: met welke informatie voed je je brein? Ik geef mijn hersenen liever niet te veel fastfood. Tuurlijk, soms even snacken is best lekker – zo nu en dan kan ik keihard genieten van een avondje loos ronddolen op YouTube, of even struinen over de showbizzpagina’s van NU.nl. Ben ik ook primadeluxe-tevreden mee.

Soms wil je gewoon McDonald’s.

Maar met Instagram en Facebook was het niet zo. Ik was daar élke dag. Om niet te zeggen: elk uur. Alle wachtmomentjes, treinreizen, verloren minuutjes en wc-bezoeken hing ik te slurpen aan dat scherm. Jarenlang knalde mijn schermtijd standaard over de vier uur – soms zelfs zes.

Tegenwoordig zit ik op gemiddeld twee uur per dag. Dat betekent dat ik de afgelopen 400 dagen óók minstens twee uur per dag aan ándere dingen kon besteden dan aan mijn smartphone (en smartphone was bij mij vooral sociale media).

Even rekenen, dat is dus 800 uur, ofwel 33 volledige dagen. Ja, zo simpel is het: het afgelopen jaar had ik een dikke máánd extra om te leven.

33 dagen tijd voor mijmeren. Schrijven. Boeken en magazines lezen. Pianospelen. Praten met vriendinnen. Yoga’en. Wandelen. Fietsen. Puzzelen. Koken. Taartjes halen en opeten. Me verdiepen in thema’s die me boeien (en waarover je hier de laatste tijd regelmatig leest).

En tijd om, gewoon, aan te rommelen. Voor me uit staren. Op nieuwe ideeën te komen. Te voelen. Shit man, een máánd. Ik vind dat nogal wat.

Lees ook: 10 tips om minder op je smartphone te zitten.

Dit klinkt misschien allemaal een beetje als een praatje van een productiviteitsgoeroe: “kijk eens hoeveel tijd ik bespaar!” Maar eigenlijk is dat niet mijn punt. Waar het om gaat, is dat ik veel meer mijn eigen nieuwsgierigheid volg – in wat ik lees, kijk, doe – in plaats van dat ik de dingen consumeer die me toevallig door een of ander algoritme worden voorgeschoteld.

Vroeger voelde ik me aan het einde van de dag vaak knettergaar, overprikkeld en ongeïnspireerd. Dat is nu nauwelijks nog het geval – zelfs niet met de volle werkweken van de laatste tijd. Mijn creatieve brein bruist als nooit tevoren. Is het toeval dat ik tegenwoordig meer schrijf hier dan in jaren?

Wakker ben ik.
En dat wil ik graag nog even blijven.

*LinkedIn gebruik ik voor mijn werk – dat argument zou je ook voor de andere social-kanalen kunnen gebruiken, maar ik heb de afweging gemaakt dat LinkedIn mij meer oplevert dan kost. Bovendien lukt het vrij aardig om dit netwerk niet te gebruiken als een schermjunkie.

Reacties

10 reacties op “Clean”

  1. Grappig: ik heb Twitter inmiddels al bijna 2,5 maand niet meer aangeraakt en heb sinds twee weken geen Instagram meer op mijn telefoon (Facebook vind ik zo niet interessant dat ik niet kijk, en LinkedIn is soms handig voor werk) en ik vind het ook ZA-LIG.

    Ik heb zo’n rustig hoofd. Ik weet niet of ik het een jaar doe (of KAN, holy shit wat knap) maar ik vind het soms zo heerlijk om even te aarden zonder!

    Veel meer ruimte in mijn hoofd voor mezelf en creatieve ideeën.

    1. Wat fijn!

      En inderdaad, soms is even/een tijdje eruit ook al superlekker. Wat betreft dat ‘kunnen’: ik vond de eerste maanden by far het moeilijkst – sterker nog, er was grof geschut voor nodig om mij van de socials te houden. Lees: ik had Bart gevraagd om mijn wachtwoorden te veranderen, dus ik kón er niet meer op.
      Dat was vorig jaar in augustus, en rond de kerst was ik wel zo ver dat ik dacht: ja, dit is veel beter voor me. En toen heb ik op 1 januari de accounts permanent verwijderd. (dat klinkt heel simpel zo maar was best eng om te doen ;-)) Geen seconde spijt van gehad, trouwens.

      1. (En wel eerst al m’n data gedownload trouwens, dus mijn complete FB- en insta-archief staat nog ergens op een externe harde schijf)

  2. Wat fijn om te lezen, dit wilde ik je juist gaan vragen! Ik was afgelopen weekend offline (en ik ben sowieso al niet zo’n ‘sociaal’ mens), en ik was eigenlijk weer verrast over hoe dat je gevoel van tijd veranderd. Ik had ineens veel meer energie en ik heb keigoed geslapen. Heeft het voor jou ook invloed op zulke dingen?
    Ik had ineens ook gedachten als: wat als ik nu net dit weekend gehackt word? Wat als iemand me met spoed wil bereiken? (iemand die niet het nummer van mijn vriend heeft). Dat vond ik ergens heel grappig, die gedachten, omdat ze zo absurd waren. (Is dat een teken van verslaving?)
    Afijn, toen moest ik even aan je denken dat je gewoon op vakantie ging zonder telefoon…

    1. Beter slapen: zeker, mits ik mijn telefoon niet de hele avond inruil voor m’n laptop :p
      Maar over het algemeen slaap ik sowieso goed, weinig te klagen wat dat betreft.

      Maar ja, interessant he om te ontdekken wat het met je doet. Ik weet ook vaak allerlei smoesjes te bedenken om m’n telefoon niet écht een heel weekend uit te zetten. “Ja maar ik wil nog wandelen met een podcast.” “Ja maar ik zou nog een vriendin bellen.” “Ja maar ik heb straks Google Maps nodig.” Tja, zo is er altijd wat…

  3. Sheila

    Ik ben zo blij dat ik jouw blog gevonden heb. Kan me in heel veel van wat je schrijft precies vinden en zo ook in dit stukje :)

    1. Hé, Sheila, wat ontzettend leuk om te horen! Dank voor je reactie. En welkom hier! :) Hoe heb je Suushi gevonden?

      1. Sheila

        Ik vind de blog van AshleyLynn ook heel fijn en na een zoekopdracht via Google naar vergelijkbare blogs kwam ik op dit lijstje terecht waar jij ook tussen stond: https://www.shirley.digital/favoriete-persoonlijke-blogs/

        1. Wat tof, dat lijstje kende ik helemaal niet maar er staan vast nog meer goede aanraders tussen. Dank voor het linkje!

  4. […] Sommige liggen voor de hand, maar door erover te lezen krijg ik echt zin om aan de slag te gaan. (Suushi schrijft hier trouwens ook regelmatig inspirerende berichten […]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.