Bubbels

Vrijdagavond, etenstijd. We hadden net een flesje wijn opengetrokken – Portugees wit, zes euro bij Grape District; ik was daar binnengelopen met de opmerking ‘het is nogal het eind van de maand, qua budget, maar ik wil wel iets lekkers drinken vanavond’ – en ik weet niet meer hoe het gebeurde, maar opeens zaten we middenin een gesprek over de vluchtelingencrisis.

Trump die kinderen in kooien stopt, wij in Europa die óók onmenselijk omgaan met migranten, onze hypocrisie daarin (we roofden eerst de wereld leeg en lieten ‘m achter in ellende en nu de gevolgen op onze deur kloppen, geven we niet thuis), Faces of Auschwitz, je eigen reactie als er een azc in je achtertuin komt, waarom die nieuwe videoclip van Beyoncé en Jay-Z vanuit cultureel oogpunt zo gaaf is en wat ‘opvang in de regio’ nu eigenlijk wil zeggen.

Nu moet je weten dat mijn B zijn nieuws doorgaans uit één bron haalt: De Speld. En hoewel ik een stuk minder ingelezen ben dan in de tijd dat ik bij de krant werkte, volg ik (meestal) wel (min of meer) wat er gebeurt in de wereld. Over het bovenstaande moet ik dan ook feitelijk zeggen: ik had een gesprek. Mijn tafelpartner, gaar na een lange werkweek, keek me wat glazig aan, knikte eens mee, nam nog een slok wijn.

Ik zag mezelf in rap tempo al die verschillende verhalen en meningen opratelen en dacht ineens: wow, ik ben een stuk verontwaardigder dan in tijden. En dat komt door één ding: Twitter. Eerder die week had ik dat weer op mijn telefoon geïnstalleerd en tijdens m’n dagelijkse treinuurtjes scrollde ik eindeloos door de feed, lezend wat de wereld zegt, vindt, denkt, signaleert.

Of nee, wat de 800 overwegend links-progressieve Twitteraars die ik volg, delen. Want hoe had dat vrijdagavondgesprek eruit gezien, als ik de hele week gevoed was met meningen uit de hoek van Thierry Baudet c.s.? Was ik dan nóg verontwaardigder geweest over de onzin daarvan? Ik vrees van niet. Stel dat ik jarenlang nieuws zou lezen over vluchtelingen die Europa ‘bedreigen’. Dat ik alléén maar opiniestukken zou tegenkomen over hoe de ‘linkse elite’ ons land verwoest. De factcheck van dit soort tweets langs me heen zou gaan. Mijn ouders zich ook boos en benadeeld zouden voelen – en we dáárover zouden praten, ’s avonds aan de eettafel.

Ik denk dat ik dan heel anders naar de wereld zou kijken. En dat al die Twitter-berichten dat wereldbeeld zouden versterken. Maar hé, gebeurt dat nu niet ook?

Vanmorgen nam ik een besluit. Alle maatschappelijk relevante discussies ten spijt, die Twitter-app is weer van mijn telefoon. Want eerlijk is eerlijk: in je hoofd blijft met al die meningen weinig ruimte over. Concentratie begint ook weer een dingetje te worden. Dus dan ga ik nu maar eens naar de bieb. Tijd voor een goed boek.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Bubbels”

  1. Ik snap je helemaal! Ik ben ergens rond verkiezingstijd gestopt met regelmatig Twitter lezen, want ik werd helemaal gek van alle meningen en de oorlog tussen links en rechts.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.