Briefje

In mijn Facebook-timeline verscheen deze tekst:

993570_593607894122132_7208434048513437124_n

Nu zat ik rustig op de bank te scrollen en wat te lezen, maar prompt stond ik op en ging aan de keukentafel zitten.

Toevallig is het vandaag exact een jaar geleden dat Tom en ik de sleutel van ons appartement kregen. Mooi moment dus, om deze gedachte op me te laten inwerken: wat zou ik schrijven aan de Suus van een jaar geleden?

Laat ik maar gewoon beginnen.

Lieve Suus, zou ik zeggen, maak je in godsnaam niet zo druk. Het komt wel goed met dat werk van jou, met dat leven van jou. Wat je nu nog niet weet, is dat je in juni gebeld wordt door het AD. Dat je aan het eind van dit jaar (2015 dus) een paar maanden terug gaat naar Den Haag. En dat je in juli, als je teruggaat naar de binnenlandredactie van de Volkskrant, een geweldige tijd zult hebben. Je mag zelfs naar het buitenland voor de krant!

Hoe dan ook, de details doen er eigenlijk niet toe. De grote lijn is: ook al weet je nu nog niet zo goed hoe het allemaal gaat lopen – en geloof me, over een jaar weet je dat nog stééds niet -, dat hoeft je er niet van te weerhouden om mooie avonturen te beleven en elke dag wakker te worden met zin in de dag. Dat bepaal je namelijk helemaal zelf. Ik bedoel: dat is niet afhankelijk van de kansen die andere mensen je wel of niet geven.

Als je altijd maar blijft wachten op de zekerheid en stabiliteit, dan kom je bedrogen uit. Die zal er nooit écht zijn. Die moet je voor jezelf creëren.

Je gaat het dit jaar soms erg lastig vinden, maar: (ont)houd die onafhankelijkheid. Oefen er tenminste een beetje mee. Kan nooit kwaad. ;)

Verder, lieve ik: denk na waar je je geld aan uitgeeft. Welke dingen zijn echt belangrijk? Je hebt niet zo veel nodig als je denkt. En ook ervaringen (uit eten gaan, dagjes weg) zijn niet minder leuk als ze on a budget worden beleefd.

O, en wat je huis betreft: pak rustig alle verhuisdozen uit en settle down. Jullie hebben dan wel een contract voor zes maanden getekend, over een jaar woon je hier nog gewoon. Dus voel je maar thuis, verken de buurt en hang die schilderijen op. (Opnieuw: als je gaat zitten wachten tot de plek waar alles definitief is – succes ermee, dan kun je lang wachten.)

Mooi trouwens dat je deze week een rondje ging hardlopen. Vier kilometer is een goed begin. Je kunt het je nu nog niet voorstellen (en je gaat me waarschijnlijk uitlachen), maar binnen een jaar loop je een halve marathon. 21,1 kilometer, ja. Met andere woorden: niets is onmogelijk en je bent in staat tot zó veel meer dan je denkt. Ik weet dat je het lastig vindt, maar vertrouw daar nou eens op!

Dat wil trouwens niet zeggen dat je stil moet gaan zitten en niets doen – van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan. Maar dat hoef ik jou niet te vertellen, eerder het tegenovergestelde: het is oké om af en toe je rust te pakken. Niemand zal je daar minder om waarderen (en zo wel, dan is dat iemand voor wie je toch niet echt wilt werken).

Tot slot: dit jaar zullen steeds meer van je vrienden aan het werk gaan – je vriendschappen veranderen, verdiepen, sommige zullen verwateren. Cliché wellicht, maar: zo is het leven. Veel dingen zijn niet voor altijd, maar dat maakt ze niet minder waardevol. Bedenk je goed welke mensen je leven verrijken en wie juist energie wegneemt. Durf keuzes te maken – en vergeet jezelf niet.

|| Wat zou jij zeggen tegen jezelf-een-jaar-geleden?

 

 


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Briefje”

  1. Mooie brief :) Het is fijn dat je jezelf van een jaar terug kunt geruststellen. Dat kan ik zelf niet bepaald, dus ik schrijf liever niet op wat ik mezelf zou schrijven :P

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.