‘Moederschap en betaald werk combineren’. Het is zo’n abstract zinnetje, je kunt je er weinig bij voorstellen totdat je het écht zelf ervaart.
Voor mij is het nu: steeds verlangen naar meer. Ik zit achter m’n bureau, er komt een tof nieuw project binnen dat niet in mijn agenda past. Argh, waarom werk ik nou maar 3 dagen, kan ik niet een dagje extra opvang regelen? In het weekend de dutjes benutten? Ik wil dit zo graag!
Het is donderdag, half 8 en ik zit in de trein naar Eindhoven. Zin in deze dag én ik verlang naar mijn dochter, die vanmorgen in alle vroegte door haar vader naar de gastouder is gebracht.
Ik krijg een foto doorgestuurd van mijn meisje, ze speelt met de duplo. Tevreden ziet ze eruit en toch voel ik ineens een steek in m’n hart: dat kleine meisje, weer een hele lange dag zonder haar mama omdat ik bezig ben met wat anders.
Morgen gelukkig weer samen – denk ik om m’n geweten te sussen.
Geef een reactie