De koningin is oud. Of nee, laten we feitelijk blijven: de oud-koningin is oud. Drieëntachtig werd ze zondag, dat scheelt maar een paar jaar met mijn oma’s. Kinderen die Beatrix nooit als staatshoofd hebben gehad, gaan dit jaar naar groep vijf.
Maar wat een vrouw, hè. Ik zou mezelf allesbehalve monarchist noemen en toch, als ik de foto bekijk die de Rijksvoorlichtingsdienst ter ere van haar verjaardag vrijgaf, voel ik een diep respect.
Drieëndertig jaar een land leiden – wat zeg ik; drieëntáchtig jaar lang representatief zijn. Doe het haar maar na.
Ik moet ineens denken aan de begrafenis van Juliana in 2004. Ik zat toen zelf in de brugklas en vond vooral zee van witte bloemen indrukwekkend, maar herinner me dat het voor mijn moeder echt een moment was. Het was toch ‘haar’ koningin, waarvan we met z’n allen afscheid namen. Zo zal het voor mij zijn als Beatrix er op een dag niet meer is. Ik hoop dat ik die tijd ook een kind heb dat getuige is van dat verdriet, en het zich jaren later nog herinnert.
Ook respect kun je doorgeven.
Geef een reactie