Noot vooraf: dit blogje had ik vorige week al willen plaatsen. Dat bewijst des te meer hoezeer ik Suushi verwaarloos – of hoe veel andere leuke dingen ik doe, net hoe je ’t bekijkt. Hoe dan ook, het is dan inmiddels wat outdated, ik wil jullie er toch nog over vertellen.
November is een maand van challenges. Sommige mensen schrijven een boek, anderen drinken een maand lang geen alcohol, weer anderen laten hun snor staan of eten 30 dagen veganistisch. Dit jaar besloot ik ook een uitdaging aan te gaan. Nu is november daarvoor bij mij meestal niet de beste maand; met kortere dagen en een winter in aantocht heb ik mijn energie hard nodig voor dagelijkse dingen. Toch voelde ik dat het ditmaal wel kon. Sterker nog, dat het wellicht zelfs beter zou zijn voor me.
Eigenlijk begon het met een mailtje van de yogastudio. Met een speciale aanbieding had je in november voor 50 euro een maandkaart. Ja, dacht ik, dat is een goed plan. Zo zou ik een maand lang elke dag naar yoga gaan – geïnspireerd door theselfhelphipster.com – en op die manier mijn body & mind een boost geven. Bovendien heb ik zoiets altijd al een keer willen proberen. Om me heen zie ik veel jonge vrouwen die het ene na het andere persoonlijk record breken; halve en hele marathons worden gerend, de Vierdaagse gewandeld. En al weet ik inmiddels wel dat ieder zo’n krachten heeft, en dat mijn weg ook een goede is (de enige en beste zelfs, voor mij), toch kriebelt het af en toe. Zou ik niet ook…
Nu zit hardlopen er niet in (shin splints) en trainen voor de Vierdaagse is komend jaar niet te combineren met mijn stage. En toen ik nog eens met Liefde overlegde, leek dat yoga toch ook niet zo’n goed idee. “Die 50 euro kun je wel beter besteden,” zei hij, “en je hebt toch al een sportschool-abonnement?” Zo kwam ik tot een nieuw plan. 30 days, 30 minutes. In de sportschool, welteverstaan. Die ligt nota bene naast de uni (en dus ook naast mijn werk) en als student kan ik er het hele jaar voor 98 euro (die ik al heb betaald) onbeperkt sporten.
Toen het plan er lag, kon ik net zo goed meteen beginnen. Dus op maandag 28 oktober toog ik naar de sportschool, met in mijn hoofd het plan om daar 30 dagen lang elke dag een half uur door te brengen. En guess what? I did it. Bewust koos ik om tijdens het proces er niet over te schrijven; dat zou alleen maar voor druk en bemoeienis zorgen, en op beide zat ik niet te wachten. Maar man, wat was het een fijne maand. Toegegeven, vooral de eerste weken moest ik me heus wel eens naar de sportschool slepen. Dan zat ik thuis aan het einde van een lange dag, de maaltijd achter de kiezen, en buiten was het koud en donker. Ga ik dit echt doen?, dacht ik dan.
Toch ging ik elke dag. Nou vooruit dan, bijna elke dag. Elke week was er steeds 1 dag waarop het in alle redelijkheid niet uitkwam om te gaan. Op 19 november bijvoorbeeld, toen ik overnacht had in Houten en daarna doorreisde naar Den Haag voor een lange dag daar. Pas rond middernacht was ik weer in Nijmegen. Tja. Ook was er een dag waarop ik echt uitgeteld op de bank lag; op aanraden van Liefde (die heus wel een strenge coach is wanneer nodig) ben ik toen thuis gebleven. Dit waren dagen waarop het me niet beter had gedaan om te gaan sporten. Was ik op dat moment toch gegaan, dan ging ik werkelijk over grenzen heen die niet gezond voor me waren. En dan schiet zo’n challenge volgens mij z’n doel voorbij.
Hoe het was? Heerlijk, inspirerend en leerzaam. Meer dan eens merkte ik dat sommige grenzen rekbaarder zijn dan je denkt. Sporten na een lange dag op de uni? Prima te doen, dat half uurtje is zo voorbij. Sporten na twee glazen wijn? Geen probleem. Sporten met een kater? Ook best te doen – je voelt je meestal beter (en in elk geval niet slechter dan je je toch al voelt) wanneer je gaat. Sporten op zondagavond? Natuurlijk kan dat. Sporten als je over ruim een uur bezoek verwacht? Gaat best, en desnoods vraag je of je gast er een kwartiertje later is. Sporten op lege maag: not so good, maar doe een beetje rustig aan en je overleeft het wel. Sporten wanneer je moe bent of hoofdpijn hebt: grote kans dat je je erna stukken fitter voelt. Naar de sportschool fietsen als het mega koud is buiten? De eerste vijf minuten op de fiets zijn vervelend, maar op de terugweg ben je toch warm getraind dus ga gewoon. Kortom: er is echt veel meer mogelijk dan mijn hoofd me altijd wijsmaakte. No excuses.
Is een half uur niet te weinig om iets te ‘bereiken’? Allerminst. Volgens mij zit de crux niet zozeer in de duur van je training, maar vooral in de regelmaat ervan. Ik merkte al na een week verschil in hoe ik me voelde, en juist omdat je elke keer zo ‘kort’ gaat, kun je het makkelijk ergens tussen passen. Dan blijft de drempel laag om te gaan. Trouwens, ik woon op een berg dus als ik de heen- en terugweg op de fiets meetel (waarin vooral de terugweg zwaar is als je benen verzuurd zijn) ben ik toch ruim een uur in beweging. ;)
En het aller fijnste? Dat ik me steeds zo blij voelde, en lekker in mijn lichaam. Leve endorfines, werkelijk, het ging zo geleidelijk maar ik merkte een wereld van verschil. Meestal begin ik in november steeds sipper en lustelozer te worden; het wordt winter, er is weinig licht en dus niet veel energie. Deze november was anders. Ik voelde me sterk, fit, en bovenal vrolijk (meestal dan ;)). Het feit dat ik mijn daglichtlamp (die normaal eind september aan gaat) nog amper heb gebruikt, zegt genoeg. I feel good. En eerlijk: dat mijn kleding ineens wat losser zat en prettiger om mijn lijf sluit nu, is ook een fijne bijkomstigheid.
Groot was dan ook het verschil afgelopen week, toen ik sinds dinsdag (dag 30) niet meer was gegaan. Op vrijdag en zaterdag voelde ik me, behalve een beetje grieperig, ook ontzettend sip en emo. Het was alsof zich langzaam weer donkere wolken in mijn hoofd samenpakten. En dus sleepte ik mezelf zondagochtend naar de sportschool, samen met Liefde en nog een vriend. Daarna was het gevoel de rest van de dag zo goed als weg. Fantastisch.
En nu? Ik heb besloten dat het, om verdere winterdips te voorkomen, een goed idee is om de regelmaat die ik de afgelopen maand opbouwde, door te zetten. Niet elke dag weliswaar – er zijn ook andere zaken die mijn tijd en aandacht verdienen – maar toch zeker een paar keer per week. Daarnaast wil ik weer lekker gaan zwemmen en wandelen, want dat heb ik wel gemist.
Morgen zal ik jullie wat praktische tips geven voor als je ook zo’n 30 days 30 minutes-challenge wilt doen. Al blijft de beste tip natuurlijk gewoon: Just do it!
Geef een reactie