Tot aan Kerstmis schrijf ik elke dag een stukje om te reflecteren op 2024, aan de hand van deze 9 vragen. Vandaag dag 2: “How did you spend most of the time this year? Think of a regular day: what did it look like? Boil it down to 4-5 activities.”
1. Voor mijn baby/dreumes zorgen
Tja, nogal een no-brainer natuurlijk. 2024 was het jaar waarin ik een baby had – en sinds september een dreumes. Daar zit nogal wat tijd in. Al is de precieze besteding van die tijd in de loop van het jaar wel enorm veranderd.
In de eerste maanden van haar leven was ik bijvoorbeeld zo’n 5 uur per etmaal aan het voeden (dit klinkt nu als bizar veel, maar ik heb het destijds eens opgeteld). Nu bestaat ‘mijn dochter eten geven’ uit haar boterhammen smeren, fruit en snackjes klaarmaken en natuurlijk ’s avonds koken – maar dat laatste deden we toch al. Ze eet intussen met de pot mee. Alleen ’s avonds, ’s nachts en bij het opstaan krijgt ze nog een beetje melk (of ‘bm’, zoals ze het intussen zelf noemt).
Vaag herinner ik me ook de avonden dat we zo anderhalf uur bezig waren haar in bed te krijgen. De ontelbare keren dat ik in de donkere slaapkamer heen-en-weer ijsbeerde met een huilende baby op de arm. De dagen dat ze al haar dutjes op mij deed in de doek, draagzak of gewoon tegen me aan op de bank.
Nu gebaart ze zelf dat ze naar bed wil, klimt de trap op, pakt haar slaapzak uit de la (dit laatste vaak na wat aansporing van mij). Ik weet dat dit morgen weer anders kan zijn, maar op dit moment gaat het bedritueel vrij moeiteloos.
Ook veel andere dingen zijn in de loop van het jaar makkelijker geworden. Voor mezelf ontbijt maken bijvoorbeeld. Meestal scharrelt kleine M gewoon wat rond in de keuken terwijl ik voorbereidingen tref – heel wat anders dan toen ze een baby was die vrijwel continu gedragen wilde worden (en ik vanwege m’n bekkenklachten nog nauwelijks de draagdoek kon gebruiken, dus dit was een kwestie van ‘in de box leggen, op turbotempo een appel schillen, pruttelende baby uit de box halen, met één hand een bakje havermout bereiden’).
Andere dingen zijn juist intensiever. Een baby kun je, mits goedgehumeurd, op een kleedje leggen. Die gaat nergens heen. Nu moet ik continu opletten wat kleine M aan het doen is en of dat potentieel schadelijk is voor haarzelf of de omgeving. We hebben het huis redelijk kindproof, maar toch.
Afgelopen week betrapte ik haar terwijl ze in de keuken rondliep met een ei in d’r hand. Ja, een rauw ei. Het keukenkastje had op een kier gestaan, ze had het opengemaakt en een ei uit de doos gepakt. “Ei! Ei! Ei!”, riep ze vrolijk en stak haar handje in de lucht om ‘m te laten zien. Je snapt, de eieren staan nu op de afzuigkap. ;-)
2. Schrijven
Toch ook een van m’n grootste bezigheden in 2024 – blij mee! Mijn bedrijf loopt goed, ik doe interessante, inhoudelijke en leerzame schrijfklussen en werk samen met fijne opdrachtgevers en collega’s.
Het schrijven zélf doe ik natuurlijk in m’n eentje. Het is waar wat ze zeggen: als je een kind hebt, voelt werken als me-time. Tenminste, dit is voor mij zo, ik besef dat dit lang niet voor iedereen geldt. Ook voor mijn B, die in de zorg werkt, is dit een heel ander verhaal. Hij staat ook tijdens werkdagen de hele dag ‘aan’, wordt continu onderbroken door mensen die iets van ‘m willen, heeft nauwelijks grip op z’n agenda. Niet gek dat werken in combinatie met een gezin runnen hem veel meer energie kost. Des te blijer ben ik met de flexibiliteit die ik als freelance tekstschrijver heb.
Naast professioneel schrijven, schrijf ik natuurlijk ook nog altijd hier. In Italië realiseerde ik me dat ik dit blog meer prioriteit wil maken, en volgens mij is dat de laatste maanden best aan het lukken. Ook hierin helpt mijn werk trouwens: ik kan op werkdagen tussendoor een blogje tikken. Helpt vaak ook nog eens om in de flow te raken.
3. Lezen
Een wetmatigheid: hoe minder ik op m’n telefoon zit, hoe meer boeken ik lees. Dat merkte ik al tijdens eerdere smartphone detox-periodes, en dit jaar opnieuw. Ook al die uren borstvoeding geven hielpen natuurlijk mee om het aantal boeken dat ik in 2024 las, op te krikken.
Onlangs deelde ik al een kort lijstje met boekentips. Ik hoop voor de jaarwisseling nog uitgebreider terug te blikken op dit ‘leesjaar’.
4. Sociale contacten onderhouden
Ja. Ook iets wat me echt gelukkig maakt. Ik voel me dankbaar en vervuld met de mensen in m’n leven. Veel vrienden zie ik minder vaak dan voordat ik een kind had. Vriendschappen veranderen, omdat het leven verandert. Soms is dat zoeken. Tegelijkertijd is het oké. En ik ben blij dat het best lukt om in contact te blijven met mensen. Sterker nog, dit is één van de dingen waar ik mijn telefoon wél dankbaar voor gebruik! Zeker bij vriend(inn)en die ver weg wonen lukt afspreken nu minder makkelijk, maar even appen of FaceTimen kan wél en dat probeer ik ook te blijven doen.
In de babytijd was het superfijn om regelmatig even te appen met andere jonge moeders. Tijdens nachtvoedingen even digitaal ‘hoi’ zeggen. Ervaringen en struggles uitwisselen. Praktische dilemma’s voorleggen. Kortom, te voelen dat je het samen doet, dat je niet alleen bent. Eigenlijk geldt dit nog steeds. Lieve vrouwen, jullie weten wie je bent. <3
Een ander ding dat dit jaar veranderd is: contact met familie. B’s ouders wonen om de hoek, mijn eigen moeder is natuurlijk fysiek ver weg maar emotioneel juist dichtbij – zeker nu kleine M het zelf ook leuk vindt om ‘even te bellen met murmur’ (= Zweeds voor oma), is even FaceTimen laagdrempelig om te doen. Ook mijn vader en z’n vrouw genieten van hun kleindochter. Het is mooi om de liefde voor je kind zo te kunnen delen, samen trots en vertederd te zijn.
5. Zelfzorg
In brede zin, dus in de eerste plaats gewoon: eten, drinken, douchen, m’n huis opruimen, boodschappen doen, et cetera. Allemaal dingen die ik dit jaar ook heel anders beleef. De tijd om deze basic zelfzorg te doen is schaarser en meer afgebakend. Opruimen en schoonmaken gebeurt meer ’tussendoor’, zodra het even kan, in plaats van op het handigste moment of wanneer ik er het meest zin in heb.
Zelfzorg is meer dan primaire levensbehoeften vervullen. In 2024 is m’n commitment gegroeid om in brede zin voor mezelf te zorgen. Ik heb daar ook allerlei nieuwe kennis over opgedaan, tools en oefeningen voor geleerd (thank you, Elisabeth!). Afgelopen weken doe ik ook weer consequenter yoga en het lukt me eindelijk weer om een paar keer per week te sporten – zowel lichamelijk als qua tijd en motivatie.
En nee, natuurlijk gaat dit allemaal niet ‘perfect’. Ik heb nog altijd m’n valkuilen. Die zullen er vast ook blijven, want ja, menselijk en zo. Ook daar probeer ik weer een stukje milder naar te zijn. Het helpt al enorm om steeds makkelijker te kunnen terugkeren naar een stevige, rustige basis in mezelf. Het verschil te voelen tussen cravings en behoeften. Net zo goed voor mezelf te zijn als voor m’n dochter.
Ik ben benieuwd wat 2025 op dit vlak gaat brengen.
Geef een reactie