11 dingen in 2022: een update

Ineens is het augustus. De tijd gaat net zo snel als de trein waar ik op dit moment in zit, ergens tussen Hannover en Arnhem – waar ik een paar dagen was om B’s beste vriend aan te moedigen tijdens het EK Box Lacrosse.

Maar dat terzijde. Het leek me tijd om een update te geven van mijn 11 intenties voor 2022. Ik schreef ze op in een tijd waarin ik vooruitblikken moeilijk vond, maar nu ik het zo teruglees wist ik aardig de kern te raken van waar het me deze periode om gaat.

Komen ze:

1. Chic uit eten met mijn vriendin S.

Dat is gelukt! Al in februari gingen we samen een nachtje naar Rotterdam. We sliepen bij hotel Unplugged (aanrader) en aten heerlijk bij Lux.

2. Met de trein naar Zweden.

Ook gelukt! Sterker nog, over een dikke week ga ik voor de tweede keer met de nachttrein naar Zweden. Was namelijk wel een succes.

Sowieso vind ik het zo leuk om te merken hoe internationaal per trein reizen steeds meer in m’n systeem begint te raken. Waar ik in het begin behoorlijk zoekende was, ken ik langzaamaan de belangrijkste routes en weet ik hoe je die het beste kunt boeken. En ik word er blij van om te merken dat ik niet de enige ben die deze overstap naar duurzamer reizen maakt.

3. Balans vinden in m’n freelancebestaan.

Eh ja, twee extremen is ook een vorm van balans, toch? Maart t/m juni was topdruk. Voordeel daarvan is dat ik deze zomer rustiger aan kan doen, en dat doe ik dan ook.

Sinds begin juli werk ik gemiddeld 3 dagen per week – meestal uitgesmeerd over 4 dagen. Vrijdag houd ik nu écht vrij. Was even wennen (want aah, zo veel tijd, help, en komt het dan nog wel goed met m’n omzet?) maar het bevalt me steeds beter.

In het najaar heb ik ook al best wat werk staan – als alles volgens planning doorgaat, zit ik zelfs tot november zo-goed-als-vol. Of dat in werkelijkheid zo is, moet altijd maar weer blijken. ;-) Maar ik geloof dat ik vanaf september weer lekker mag oefenen met grenzen stellen en tijd afbakenen. Prima!

4. De relatie met mezelf verbeteren.

Het Pad van de Priesteres is wat dit betreft zo’n geschenk. Mijn tuin ook; als ik buiten aanrommel, kom ik tot mezelf – en kom ik tot het inzicht dat ik eigenlijk helemaal niet zo’n druk leven nodig heb.

In het algemeen is dit punt work in progress, maar ik realiseer me ook dat dat misschien wel een leven lang zo zal blijven. En ik voel de vooruitgang in me borrelen.

Neem die trip naar Hannover. We zouden een nachtje gaan, doordeweeks, en dat kon ik prima regelen door te schuiven met werkdagen. In het gezamenlijk overleg werden het plots twee nachtjes en ik zat me alweer half in allerlei bochten te wringen (stond op het punt om werkafspraken te verplaatsen, in het weekend werk in te halen) toen ik me plots realiseerde dat ik een beklemd gevoel had. Twee nachten is helemaal niet wat ik wilde.

Uitkomst: we reisden met z’n drieën heen en ik reis nu alleen naar huis, de rest komt morgenavond terug.

Vroeger had ik waarschijnlijk dat beklemde gevoel weggeduwd en was ik gewoon meegegaan. Misschien een klein voorbeeld, maar dit soort situaties komen steeds vaker voor. En al die kleine dingen maken een enorm verschil.

Oh ja, en ik ben eindelijk bezig met dagelijks yoga. Dat is iets waarvan ik al zo lang voel dat het goed voor me is, maar ik liet telkens andere dingen voorgaan of kon me er niet toe zetten. Nu wel. En het is zo fijn.

5. Met voorleeskindje A naar museum NEMO.

Done! En binnenkort gaan we weer een dagje uit, dit keer naar museum CORPUS.

6. Plezier blijven houden / terugvinden in pianospelen.

Hmm ja, dat is niet echt gebeurd. Ik heb nog wel een semester les gehad en daarin flink lopen strugglen met mezelf, tot ik me op een gegeven moment besefte dat ik eigenlijk wel gewoon even klaar ben.

Als in: ik heb mijn doel bereikt. Ik wilde leren pianospelen en dat kan ik nu. Nee, ik ben geen briljante pianist maar dat hoef ik ook helemaal niet te zijn. En ja, er ís nog veel meer te leren. Maar ik vind het voor nu even genoeg.

Toen dit tot me doordrong, moest ik denken aan een citaat dat ik ooit las en waarover ik toen een column voor Nadelunch schreef (die staat helaas niet meer online):

“When you lose interest in something, you must always consider the possibility that you’ve gotten what you came for; you have completed your mission. That’s why you lose interest: not because you’re flawed or lazy or unable to focus, but because you’re finished.

Nou, dat dus. Ik heb het semester afgerond en ben gestopt met les. En ik ga ongetwijfeld weer spelen als ik de kriebel voel.

7. Regelmatig dates hebben met B.

Ook al best aan het lukken! Vorige week deden we nog een Escape Tour in Nijmegen. Ook gingen we naar theater- en cabaretvoorstellingen, volgden we een workshop tuinontwerp en gingen we een keertje naar de bioscoop. En we maakten een paar keer een lange wandeling (zie punt 9).

8. Me durven te verbinden met de mensen om me heen.

Mee bezig. Gaat niet altijd vanzelf. Is oké (note to self). Hoe ik het vandaag omschreef aan B, is dat ik voel dat ik in zo’n transformatieproces zit. De dingen waar ik ooit makkelijk en geïnteresseerd over praatte, boeien me minder. En ik denk na over nieuwe dingen, die ik soms nog liever voor mezelf houd en soms wel een beetje met de wereld wil delen.

Ik voel ook dat ik meer bij mezelf blijf in gezelschappen en daardoor stiller, rustiger ben. Enerzijds omdat er nog veel gebeurt in m’n lijf (ik voel de spanning meer in plaats van dat ik ‘m overschreeuw) en anderzijds omdat ik misschien vaak ook meer een observator ben dan een gangmakerIk ben nog aan het uitvogelen hoe het precies zit. En misschien is er niet één constante. Hoe dan ook, het proces is niet altijd gemakkelijk en ik kan me soms juist meer dan ooit op een eilandje voelen – maar ik kom er wel.

9. Een paar NS-wandelingen maken.

Yes, en wat is ons land toch mooi! Deze wandelingen maakte ik al:

En er staan nog twee wandelingen op de planning. :-)

10. Paar dagen naar een huisje in de natuur.

Nog niet gedaan, wie weet in het najaar nog. Maar op dit moment maak ik vooral meer natuur rond huis. :-) Leve project tuin!

11. Boeken blijven lezen.

Bekentenis: ik voel me weer behoorlijk verslaafd aan m’n telefoon. En dus lees ik minder boeken dan aan het begin van het jaar – want ja, scrollen neemt nou eenmaal veel tijd in beslag. Maar! Er is hoop.

Ten eerste omdat ik over een kleine 2 maanden naar Sicilië ga en dan m’n smartphone weer thuislaat (lekker afkicken).

En ten tweede omdat ik nu bezig ben ik een filosofisch boek dat helemaal niet in de categorie “hap-snap-laagdrempelig” valt, maar me tóch pakt. De paddenstoel aan het einde van de wereld heet het, en het gaat over (ondertitel) ‘leven op de ruïnes van het kapitalisme’. Het krijgt 5 sterren in NRC.

Het is een prachtige vervlechting van zoveel thema’s die me op dit moment bezighouden: klimaatverandering, ongelijkheid, het samenspel tussen alle levensvormen op aarde.

En nog iets: ik heb me voorgenomen om er lekker lang over te doen. Ik heb geen deadline of boekenquotum. Het gaat er niet om dat ik dit boek heb gelezen, maar dat ik ervan geniet terwijl ik aan het lezen ben (nog een note to self).


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.