Spanje (Málaga)
Verenigde Staten (New York)
Verenigde Staten (Atlanta)
Spanje (Bilbao)
Verenigde Staten (New York)
Engeland (Londen)
Spanje (Sevilla)
Taiwan (Taipei)
Frankrijk (Lyon)
Frankrijk (Lyon)
Frankrijk (Lyon)
Italië (Rome)
Spanje (Mallorca)
Frankrijk (Lyon)
Zweden (Göteborg)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Göteborg)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm)
Cuba (Havana)
Zweden (Stockholm)
Spanje (Málaga)
Spanje (Barcelona)
Zweden (Stockholm)
Zweden (Stockholm, Hagfors)
Maleisië (Kuala Lumpur)
Maleisië (Langkawi-KL)
Slovenië (Ljubljana)
Zweden (Stockholm, Hagfors)
Verenigde Staten (Californië)
Zweden (Göteborg)

Dat zijn alle vliegreizen die ik in mijn leven heb gemaakt.*

En deze lijst dan eigenlijk keer twee, want ik moest natuurlijk ook nog terug naar huis.

Ik vind het er eigenlijk wel genoeg.

Als ik langs deze opsomming scroll, denk ik: dat argument van me dat “het toch niet uitmaakt wat ik doe zolang er mensen zijn die wekelijks vliegen”, houdt geen stand. Op een mensenleven maakt zo’n lijst van twee, drie keer vliegen per jaar wel degelijk uit.

Loes schreef het deze week zo mooi: alle kleine beetjes helpen, écht. Stel dat alle 200 inzittenden van de vliegtuigen in mijn lijst, inclusief ik, hadden besloten die reis niet te maken?

Dat waren dan 72 vliegtuigen mínder in de lucht. (Stel je even 72 vliegtuigen naast elkaar voor.)

En dat zijn dan nog “maar” 200 mensen, op een vliegende wereldbevolking van miljoenen.

Kortom: een klein beetje maakt ook al best veel uit. In de woorden van Loes:

Stel ik heb een impact op de aarde ter grootte van 100 voetbalvelden. Als ik mijn impact/footprint verminder met 90%, dan zijn er 90 voetbalvelden minder. Dat is behoorlijk wat.

Maar stel nou dat er 50 mensen, die ieder ook 100 voetbalvelden gebruiken, hun impact met 5 procent verlagen. Dan hebben die samen 50 x 5 = 250 voetbalvelden minder gebruikt. Dat is veel meer. En stel nou eens dat iederéén zijn footprint met 5% verlaagt…

5% minder is voor de meeste mensen heel goed mogelijk. Dat is bijvoorbeeld vaker plantaardig eten. Of overschakelen naar groene stroom. Of een warme trui aan in plaats van de verwarming. Daar hoef je echt niet heel vindingrijk voor te zijn.

Loes

Het allermoeilijkste vind ik trouwens die Zweden-reisjes. Niet meer vliegen voor vakantie, prima. Dat is een offer, maar een keus die ik kan maken. Er zijn genoeg mooie bestemmingen zonder vliegtuig te bereiken.

Maar nooit meer een weekendje op-en-neer naar mijn moeder, stiefvader en broer, dat is een ander verhaal. Dan komt er ineens emotie, verlangen, loyaliteit. Nooit meer familie en vrienden opzoeken in Amerika, ook zoiets.

Bovendien: ik kan wel niet willen vliegen, als zij in plaats daarvan elke keer naar Schiphol afreizen heeft het per saldo natuurlijk weinig zin.

Ik weet dus nog niet of ik écht nooit meer zal vliegen (realistisch gezien: ik stap vast nog wel eens in een vliegtuig). Laat ik beginnen met een jaar vliegvrij. Een jaar om andere mogelijkheden te verkennen, alternatieven uit te proberen. Te ervaren hoe dat voelt.

En voor de duidelijkheid: het kan dus wél, he. In China kun je al Beijing naar Nanjing, ruim duizend kilometer, in 3,5 uur. En laten we onze eigen Thalys- en Eurostar-treinen niet vergeten. Als komend jaar de directe Eurostar van Amsterdam naar Londen gaat rijden, ben je in 4 uur van de ene stad in de ander. Dat is praktisch even snel als vliegen, als je wachttijden en security meetelt. Scheelt ook nog een hoop gedoe.

Het zijn allemaal keuzes: waar willen we in investeren?

En het is dubbel, want we zijn met z’n allen zo mondiaal gaan leven omdát we makkelijk vliegen. En vervolgens maken persoonlijke banden – en zakelijke verwachtingen – ons van dat vliegen afhankelijk, het maakt dat we niet meer zonder kunnen.

Zo hebben we onszelf mooi klemgezet.

Zouden mijn ouders ook in Zweden zijn gaan wonen als dat altijd twee dagen reizen was? Zouden vriendinnen zijn geëmigreerd naar de overkant van de oceaan, als ze niet met kerst naar huis konden?

Ik weet het niet en het maakt eigenlijk ook niet uit. Dit is de wereld vandaag.

Gelukkig kunnen we samen meebepalen hoe we willen dat-ie morgen is.

*Voor zover ik het kon traceren – goed mogelijk dat ik één of twee tickets naar Zweden ben vergeten. En ik tel hier ook nog niet de indirecte vluchten mee; naar Taiwan vloog ik via Londen en Hong Kong. Is ook weer twee keer extra opstijgen en landen.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “”

  1. Ik snap wel dat het een pak moeilijker wordt om het vliegtuig te vermijden als mensen die je graag ziet zo ver weg wonen.
    Maar als je alle andere vluchten al kan schrappen heb je toch ook al een mooi steentje bijgedragen.

  2. Dat was even een verrassing… :)
    Wat mooi dat je zo eerlijk bent over je vluchten en over je overwegingen. Ik herken dat echt supergoed.
    Ik heb me echt heel rot gevoeld dat ik mijn zusje niet ben gaan opzoeken toen ze in het buitenland studeerde.

    Ik besloot op mijn 16e om nooit te gaan vliegen vanwege het milieu, maar ik heb daar lang mijn mond over gehouden. Vooral ook omdat ik niets meer te zeggen had (vond ik met mijn zwart-witte puberbrein) toen ik toch was gezwicht omdat ik voor de buitenlandreis in de vijfde in een vliegtuig was gestapt.
    Fijn dat je laat zien dat er meer nuance is. :) Helemaal stoppen met vliegen wereldwijd is niet haalbaar, en waarschijnlijk niet eens wenselijk. Bewust overwegen wel. Het maakt niet uit welke lijst of welk lijstje van vluchten je al hebt staan. Chapeau voor dit stukje weer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.