Zei ik nou dat ik dat thuiswerken zo relaxt vond? Nou, weer lekker op pad voor een interview was ook wel heeeel fijn. Verder ga ik voor het eerst weer naar een concert (DeWolff in Tivoli – met 150 man in de grote zaal, tja het had wel wat ;-)) en ben ik een beetje verveeld…
Geef toe: als je blogt, wil je graag gelezen worden. Natuurlijk kun je je bekendheid vergroten door links naar je verhalen te delen op sociale media, maar het is ook handig als zoekmachines je blog makkelijk kunnen vinden. Gelukkig zijn daar allerlei trucjes voor: SEO – search engine optimization – heet dat in websitejargon. Op internet zijn overal lijstjes met SEO-tips te vinden; zó veel, dat jesoms door de bomen het bos niet meer ziet…
In mijn werk als communicatieadviseur kom ik de term SEO regelmatig tegen, en ik heb ook eens een webinar gevolgd over het onderwerp. Toch had ik me tot voor kort nooit écht verdiept in de materie. Ja, natuurlijk wist ik dat SEO te maken heeft met zoekwoorden en meta-omschrijvingen, maar mijn kennis op het gebied van zoekmachine-optimalisatie voelde niet echt stevig.
De laatste tijd heb ik me daarom wat serieuzer verdiept in SEO. Vooral omdat ik achter de schermen bezig ben met een verbeterslag van Suushi. Maak je geen zorgen, ik ben niet van plan om mijn blog voortaan honderd procent SEO in te richten – dat zou ten koste gaan van m’n authenticiteit.
Want dat vind ik wel: SEO-schrijven betekent in zekere zin een verarming van de online taal en een vermindering van je creativiteit als schrijver. Je ‘moet’ immers bepaalde woorden, termen en koppen gebruiken om goed gevonden te worden. Een post met de titel hoe ik leerde mijn verdriet te omarmen doet het qua vindbaarheid beter dan een vage blogtitel als ‘Monster‘. En schrijf je een blog van 600 woorden, dan is het voor de SEO beter als je keywords – termen die aangeven waar het stukje over gaat – daar minstens vijf keer in terugkomen.
Maar ja, dat betekent ook dat je vindbaarheid boven inhoud stelt. Uniformiteit boven creativiteit. En dat weiger ik.
Tegelijkertijd is het te makkelijk om te zeggen dat ik ‘dus’ niets doe aan SEO. Je kunt namelijk een heleboel dingen doen die aan de voorkant van je blog niet of nauwelijks zichtbaar zijn, terwijl ze er wél voor zorgen dat je online beter gevonden wordt.
En die SEO-tips deel ik graag met jou!
1. SEO 101: installeer de Yoast-plugin
Gebruik je WordPress voor je blog? Yoast is je beste SEO-vriend. Wat leer ik veel van deze plugin. Eigenlijk leerde Yoast mij de SEO-tips die ik in theorie al kende, toe te passen in de praktijk, bij elke post weer.
Yoast laat je in de berichteneditor zien hoe jouw post scoort op leesbaarheid en SEO (rood, oranje of groen). Ook laat de tool precies zien waar de problemen zitten en hoe je die kunt oplossen. Bovendien kun je voor elke blog makkelijk een keyphrase en meta-omschrijving invullen.
De meta-omschrijving is het stukje tekst dat Google laat zien als jouw post wordt getoond in de zoekresultaten. Je kunt het zien als een ‘advertentie’ voor je artikel. Let maar op als je zelf iets zoekt op Google: vaak bepalen deze twee regels of je op een zoekresultaat klikt. Belangrijk is dat je als lezer het idee krijgt dat de post relevant voor je is.
2. Zorg voor een pakkende titel
Tja, daar heb je het al. ;-) Zelf maak ik bewust de afweging om hier niet altijd aan te voldoen. Ik snap ook heus dat een blog als ‘donderdag, vrijdag & zaterdag‘ met als inhoud zes losse puntjes niet héél hoog scoort in Google. Maar ik wil die dagboekstukjes nu eenmaal maken en ze niet steeds inleiden met een heel verhaal.
Prima dus om dat zo te houden, is mijn afweging. Zolang een aantal posts maar wél makkelijk te traceren zijn – zodat nieuwe lezers hun weg kunnen vinden naar Suushi.
Online lezers zijn lui. Zeker lezers die op zoek zijn naar één specifiek stukje informatie, scannen liever een lap tekst dan dat ze elke letter lezen. Bovendien, zeg nou zelf: een wall of text van meer dan duizend woorden leest niet erg prettig.
Help je lezer dus op weg met tussenkopjes. Belangrijk: maak ze ook op als kop (H1, H2 etc.) en niet ‘gewoon’ als paragraafkopje. Zorg er als het even kan voor dat je keyphrase in de subkopjes terugkomt – dat vinden zoekmachines leuk.
Persoonlijk kies ik ervoor om dit niet bij elke blogpost te doen (columns hebben nu eenmaal vaak geen tussenkopjes). Maar ik had bijvoorbeeld een aantal blogs met tip-lijstjes waarvan het kopje nog als paragraaf stond opgemaakt.
Dus dan was dit het kopje En begon hier de alineatekst.
Kleine moeite om de opmaak aan te passen:
Nu is dit de kop
En volgt daaronder de tekst. Leest ook meteen prettiger, doordat er meer ‘lucht’ (witruimte) komt op de pagina.
Lees je post na het schrijven nog eens goed na. Kun je linken naar andere berichten op je blog, of naar andere websites? Zorg bij voorkeur dat elke blog in elk geval één interne link (naar een andere pagina van jezelf) en een externe link (naar een andere site) heeft.
Als er veel links naar een bepaalde post leiden, is dat voor Google een indicatie dat dit een belangrijk bericht is.
Als er veel links naar een bepaalde post leiden, is dat voor Google een indicatie dat dit een belangrijk bericht is. Het beste is natuurlijk als die links niet alleen van jouzelf afkomstig zijn, maar als anderen ook naar je linken.
5. Geef je afbeeldingen een herkenbare naam
Geef afbeeldingen een passende, herkenbare bestandsnaam voordat je ze uploadt. Dus niet IMG3204.jpg, maar bijvoorbeeld vers_desembrood.jpg. Daarmee maak je het makkelijker voor Google Images om jouw foto’s te vinden. Voeg bovendien een ‘alt-tekst‘ toe – ook dat kan met Yoast. Dat helpt zoekmachines te begrijpen waar jouw afbeeldingen over gaat.
Kattenplaatjes doen het altijd goed natuurlijk. Ook als ze totaal niets met het onderwerp te maken hebben ;-)
6. Gebruik tags en categorieën
Ik snap niet helemaal waarom, maar de meest bekeken pagina van Suushi – naast de homepage – is /tag/crodino. In de eerdergenoemde post over alcoholvrije drankjes heb ik het over Crodino, een bitterzoet aperitief. Om de een of andere reden weten bezoekers deze pagina te vinden (misschien mensen die zoeken naar informatie over cordino?). Ik vermoed dat dat ermee te maken heeft dat de ‘alcoholvrij’-blog goed is getagd. Voeg dus altijd tags toe – eigenlijk op dezelfde manier als je hashtags gebruikt op Instagram.
Ook categorieën hebben meerwaarde. Door je berichten ordenen in categorieën – zoals Persoonlijk, Minder op je smartphone en Zelfcompassie – kun je ervoor zorgen dat lezers langer blijven hangen. Ze komen toevallig binnen bij één bericht en kunnen makkelijk doorklikken naar andere content die relevant voor hen is.
Gebruik dus tags en categorieën om je posts te rangschikken – ook daarmee help je de lezer én zoekmachines op weg.
7. Check je Google Analytics en kijk wat je al in huis hebt
Het kan geen kwaad om je Google Analytics-statistieken er eens bij te pakken om te zien hoe jouw verschillende pagina’s nu al scoren. Welke posts doen het goed? Hoe lang blijven lezers gemiddeld hangen? En via welke kanalen vinden jouw bezoekers hun weg naar je blog?
Zeker als je langer blogt, heb je ongetwijfeld een schat aan goede content in je archief – je enige taak is om die informatie beter te ontsluiten.
Deze informatie kan je helpen om bijvoorbeeld oude berichten op te frissen. Je hoeft namelijk niet pas vanaf nú je berichten beter in te richten. Zeker als je langer blogt, heb je ongetwijfeld een schat aan goede content in je archief – je enige taak is om die informatie beter te ontsluiten. Voeg keyphrases, meta-omschrijvingen, categorieën en tags toe, label afbeeldingen en kijk of je tussenkopjes kunt gebruiken (of bestaande paragraafkopjes kunt vervangen door koppen in alineastijlen). Mooie zomerklus, dacht ik zo. ;-)
8. Tot slot: zorg voor goede, inhoudelijke en relevante content
Dit is uiteindelijk misschien wel de belangrijkste tip. Want hoeveel linkjes, tags, en gelabelde foto’s je ook hebt – uiteindelijk gaat het om de inhoud.
Google beoordeelt je website onder andere op hoe lang bezoekers er blijven hangen. Dat heet het ‘bouncepercentage‘: hoeveel procent van je bezoekers kijkt alleen op de pagina waar ze binnenkomen, en is daar binnen een paar tellen weer weg?
Een website is in die zin net een restaurant: als je je na twee stappen binnen alweer omdraait, is het vast geen leuke of interessante plek.
Alle andere SEO-tips kun je zien als hulpmiddelen om jouw bezoeker zo snel en goed mogelijk naar je content te leiden. Maar rammelt de content, dan stort je SEO-bouwwerk als een kaartenhuis in elkaar.
Kortom: wil je beter gevonden worden in Google, houd dan deze SEO-tips en -trucjes in je achterhoofd. Maar maak het niet te technisch of ingewikkeld voor jezelf; blijf bovenal lekker schrijven vanuit je hart.
Tijdens de donderdagmiddagborrel op mijn werk een interessant gesprek met twee collega’s over bloggen, Instagram, volgers en meer van die dingen waar we allemaal – zakelijk en/of privé – mee bezig zijn.
Ook een mooi en open gesprek met een oud-collega, eerder op de dag.
Dat ik uiteindelijk redelijk op tijd naar huis ging omdat ik voelde dat ik daar het meeste behoefte aan had, er in de koelkast nog precies genoeg eten lag (zodat ik niet hoefde te koken maar wel lekker op de bank in mijn chillpants kon eten in plaats van op het station of zo) en B weer zo enthousiast was toen ik thuiskwam.
Dat E naar Utrecht kwam en we samen een lange wandeling maakten door Amelisweerd. (Gaat trouwens ook goed met die 10.000 stappen per dag!)
De taartjes bij de Veldkeuken – serieus, ik geloof dat ze concurreren met de Bakkerswinkel, jammie.
‘s Avonds nog spontaan met B een glas wijn drinken bij Talud9, fijne gesprekken en dat de barman speciaal voor ons twee goeie flessen Italiaans ontkurkte, ‘ach ja het is vrijdag’.
Weer zo heerlijk zwemmen ‘s morgens, de tijd vloog en ik ook, zestig banen in de pocket.
Een flinke wandeling maken met A door een natuurgebied ten noorden van Utrecht, wat heerlijk om zo makkelijk de stad uit te kunnen lopen en meteen midden in het groen te zitten. Dit valt me ook telkens weer op als ik op de racefiets stap, maar lopend kan het dus ook al een beetje.
Voor het eerst weer naar een concert in TivoliVredenburg! En wat was DeWolff lekker zeg – zelfs al waren we maar met 150 man en zaten we op stoelen in de grote zaal (terwijl de muziek erg dansbaar was), de sfeer was top. Misschien wel het allerleukste was het blije hoofd van B, hij keek vrolijker dan ik hem in weken heb gezien.
Zin om vanavond iets te eten wat lekker én makkelijk is? Of ben je nu al tijden aan het speuren naar een goed recept voor vegetarische hamburgers? Zoek niet verder! Ik heb namelijk een superlekker nieuw recept op mijn kookblog EAT gedeeld: Italiaanse monster(vega)burgers met mozzarella, tomaat en pesto.
En heb je geen zin om te koken, lees dan in elk geval het gezellige verhaaltje erbij. ;-)
Ik had een droom vannacht. Samen met een vriendin was ik, en we kregen een hevige discussie. Ik zag haar in allerlei oude valkuilen trappen, terug een doodlopend pad op gaan.
Waar het precies over ging maakt niet uit – het komt erop neer dat haar gedrag destructief was.
En op een gegeven moment zei ik helder en duidelijk tegen haar: waarom ben je dit nou weer aan het doen? Het brengt je niet verder.
Toen schrok ik wakker van de wekker.
Die laatste woorden galmden na in mijn hoofd. Het brengt je niet verder. Al snel besefte ik dat het misschien geen woorden richting mijn vriendin waren, maar een wijze boodschap die vanuit mijn onderbewuste doorsijpelde naar mezelf.
‘Het brengt je niet verder’. Eigenlijk is het een mooi criterium om te bepalen of een bepaalde actie, keuze of richting een goed idee is. Misschien meer vragend geformuleerd: brengt dit je verder?
Met wel de kanttekening dat je ‘verder’ natuurlijk op veel manieren kunt interpreteren – en ik bedoel nu uitdrukkelijk niet de gedisciplineerde, eisende betekenis ervan (‘hup je moet verder, groeien jij, een betere versie van jezelf worden’), maar verder in de zin van: verrijkt het je als mens?
Zo kunnen een uitbundige avond waarin tóch die tweede fles wijn opengaat en je tot diep in de nacht goede gesprekken voert, een spontane actie op de dansvloer of een baaldag waarin je eindeloos moet huilen en niet meer weet wat je met jezelf aanmoet, evengoed verrijkend zijn als je gewoonte om boeken te lezen of dagelijks te mediteren.
Verder is geen oordeel, maar een uitnodiging, met in de vraag een klank verscholen: wat zegt je hart, waar wil je graag naartoe?
Gisteren las ik in Psychologie Magazine een interessant stuk over hoe belangrijk we zelfdiscipline in deze wereld vinden, hoe hoog we het achten – maar dat het in tegenstelling tot wat we schijnen te denken niet zaligmakend is.
In het hoofdredactioneel commentaar schreef Sterre van Leer er het volgende over:
In een wereld waarin iedereen concurreert om de plekken met het beste uitzicht doen we er alles aan om uitgeslapen, fit en instagrammable aan de start te verschijnen. We eten netjes onze groenten, we mijden suiker, we lopen hard om het hoofd leeg te maken. Minder vlees, meer mediteren. Niet vreemdgaan, wel vroeg naar bed (…)
Zelfbeheersing is de nieuwe taal van de elite. Begrijpelijk. Maar ook reuze saai. Bloedeloos. (…)
Want zelfdiscipline is bepaald niet zo zaligmakend. Sterker nog, te veel zelfdiscipline is net zo ongezond als te weinig. Het snijdt je af van je intuitie en vervlakt je gevoelsleven. (…)
Daarom een pleidooi voor losser leven. Voor meer plezier en minder moeten. Voor de scharrelsigaret, de baaldag en de hangmat op dinsdagochtend. Zeker in een periode dat onze zelfbeheersing toch al behoorlijk op de proef wordt gesteld, lijken me dat heel zinnige ‘ventielzeden’ – uitspattingen van periodieke onmatigheid die het makkelijker maken om daarna weer netjes in te voegen.
Ja, dacht ik toen ik dat las. Ja ja ja. En precies daarom werkt het niet – in elk geval niet voor mij – om strikte leefregels op te leggen. Je doet jezelf, en de veelzijdigheid van het leven, er enorm mee tekort.
Het grappige is dat ik tegelijkertijd merk dat het wél kan werken om een intentie uit te spreken die uit je hart komt. Zie zo’n intentie als de weg die je voor jezelf uittekent: dáár wil ik heen. Dat is mooi, en nuttig – het geeft richting en helpt je om te leren leven in lijn met je waarden.
Maar het laat onverlet dat je veel meer van de route ziet als je zo nu en dan een zijpaadje kiest. Denk maar aan de langste handelsroute in Catan, of de race om de meeste treintjes in Ticket to Ride: verder is geen rechte lijn.
Wie zijpaadjes neemt, komt uiteindelijk veel vérder.
