Zoals je misschien weet, heb ik twee jaar geleden met vriendinnetje S. – m’n partner-in-crime op het gebied van goed eten en drinken – een wijnclub opgericht. Elke zes weken komen we met een groep van zeven a tien man bij elkaar. Twee mensen bedenken een thema en kopen wijn, iedereen legt twaalf euro in en we hangen gezellig een avond de wijnsnob uit.
Ontzettend leuk én leerzaam. We zijn nu bijna twintig edities verder en ik durf wel te beweren dat ik in die tijd een stukje wijn-wijzer ben geworden. Bovendien hebben m’n clubmaatjes en ik de grootste lol tijdens die proefavonden, alleen al met uitvogelen hoe we de wijn zouden omschrijven. Wijn kan immers smaken naar toast, bloemetjes, honing of dieprood fruit, maar er zit er ook wel eens een fles tussen die smaakt naar asbak of die aroma’s van benzine heeft.
Als wijn-nerd maak ik tijdens de avonden natuurlijk aantekeningen – en noteer daarbij vooral de hilarische doch rake opmerkingen van m’n tafelpartners. Dus waarom niet onze bevindingen delen met jullie? Weet jij ook weer welke wijn je moet inslaan en welke je beter kunt laten staan.
O ja, DISCLAIMER: ik ben/we zijn geen professionele proevers. Kan dus gebeuren dat ik af en toe verkeerde termen gebruik in deze wijnblogs. Of een wijn heel ongebruikelijk omschrijf. We zijn aan het leren! Verbeter me gerust. ;-)
Wijnen langs de Rijn
Oké, maar die Rijn-wijnen dus. Vorige week organiseerden F en M editie XIX. M riep al langer dat we echt eens Nederlandse wijn (!) moesten proberen, en dus nam het duo ons mee op een avondje wijnproeven langs de Rijn. Nou ja, gewoon vanuit een Utrechtse keukentafel dan.
Onze opdracht was om de zes wijnen uit vijf wijngebieden – Elzas, Pfalz, Rheinhessen, Middenrijn en Nederland – te plaatsen in het juiste gebied. Ik moet zeggen, dat ging ons best redelijk af! Al had geloof ik niemand verwacht dat die laatste rode knaller in – of all places – Doetinchem was gemaakt…
Dit proefden we en dit vonden we ervan:
Wijn 1 – NEDERLAND: Betuws Wijndomein LingeParel rosé, 12 euro
(o.a. te koop bij Kwestie van Smaak in Utrecht)
Weinig geur. Smaak vrij zoet en vlak. “Ik heb het idee dat ik limonade aan het drinken ben.” Framboos, aardbei. Nasmaak van kers. Doet denken aan Fanta pomegrenade of cassis. “Prima in het park in de zon, wel wat eentonig. En voor dat geld heb je betere bubbels.”
Deze wijn is gemaakt van twee druiven: de Regent (1994) en de Cabernet Cartis (1982). Die laatste is dan weer een kruising van drie andere druiven. In Nederland wordt veel gebruikt gemaakt van zulke kruisingen – je moet wat, immers, om de druiven te laten gedijen in ons matige wijnklimaat…
Wijn 2 – NEDERLAND: Colonjes Knapse Witte, Groesbeek 2016, 13 euro
(o.a. te koop bij Nijmeegse wijnhandels)
Licht dierlijke aroma’s, maar weinig geur. De smaak heeft aanvankelijk iets weg van viognier, maar dat verdwijnt na een paar slokken. Kruidig, plantaardige smaak ook. “Het smaakt alsof je een kamerplant eet.” Hoog in de zuren. “Heeft bijna iets medicinaals”, aldus de apotheker in het gezelschap. “Alsof je op paracetamol zit te zuigen.” Dat mag allemaal niet zo lekker klinken; we waren best positief over deze wijn. Hij is lekker fris, goed voor een zomermiddag. “Nieuwe punten voor Nederlandse wijn”, noteerde ik namens de tafel.
Ook deze wijn is gemaakt van twee ‘gekruiste’ druiven: Helios (1973) en Riesel (1989). Die laatste is, zoals de naam al doet vermoeden, ontstaan vanuit de bekendere Riesling-druif, en is als het ware de ‘duurzamere versie’ daarvan. Riesel hoeft minder bespoten te worden en is daarmee een ‘praktische druif’.
Wijn 3 – RHEINHESSEN: Pfannebecker Weissburgunder 2017, 10 euro
(o.a. te koop bij Grape District)
Een biologische, veganistische wijn! (Huh, maar is dan niet alle wijn plantaardig, zeg je misschien? Nope, google maar ;-)). Mineralige geur. “De geur klopt niet met de smaak.” Want die is bloemig, met tropisch fruit en toast. Zacht, maar mét een prikkeltje! “De nasmaak is alsof je lemon merengue pie eet.” Ook gehoord: “van die Napoleonballen”. Wederom hoog in de zuren dus ;-) Maar ook perzik, kamille, hooi-achtig, vonden sommigen. Iemand vond deze wijn een ijzeren nasmaak hebben: “alsof je zo’n vork in je mond hebt die net niet helemaal lekker smaakt”. Boeiende wijn, in elk geval. Geen hout.
Zelf gaf ik deze wijn 3/5 sterren op Vivino.
Wijn 4 – ELZAS: Willm Riesling Réserve 2017, 10 euro
(o.a. te koop bij Grape District)
Héle strakdroge Riesling uit de Elzas. Mineralige aroma’s! Wat voor mineraal? Petroleum, rubber, latexgeur, noteerde ik, kijkend naar mijn wijn-aromawiel. Hij komt wel binnen, deze Willem. “Ik weet nog niet of ik hem lekker vind, maar hij is wel curieus”, aldus één van de aanwezigen. Een ander moest aan kaasfondue denken – Emmentaler! Na een hap kaas smaakte Willm overigens veel beter, daar waren we het over eens. “Die benzinelucht gaat er dan een beetje af.”
En o ja, het etiket vonden we unaniem ‘knullig’. Voor één clublid was dat zelfs reden om Willm voortaan links te laten liggen.
Wijn 5 – RHEINHESSEN: Becker Landgraf J2 Spätburgunder – Sankt Laurent 2014, 10,50 euro
(o.a. te koop bij Kwestie van Smaak in Utrecht)
Ja, en tóen gingen we los hoor. Wauw. Hallelujah. Voor het eerst die avond zag ik iedereen écht enthousiast slurpen. Tja, een goede spätburgunder (pinot noir) uit de Elzas is natuurlijk ook geen partij voor die Hollandse witjes. Toch, toen ‘ie werd ingeschonken had niemand aan de onschuldig dieproze kleur verwacht dat we hier met Serieus Lekkere Wijn te maken hadden. Oogde alsof het naar rood fruit ging ruiken, maar het tegendeel bleek waar. In de woorden van B: “Ik had een rood huppelig wijntje verwacht, maar dat is het helemaal niet.”
Koffiegeur, aards! Bij het proeven: “mmmm, karamel”. “Misschien wel de lekkerste rode die ik ooit dronk.” Toch ook rood fruit in de mond, “geen 3000 kilo tannines”. “Deze wijn zou briljant zijn bij vijgen.” Eindconclusie: “nee, dit had ik echt niet aan zien komen.”
Interessante vraag: (hoe) had dit toch nog relatief zachte rood zich staande gehouden naast een serie rode knallers? Of vonden we ‘m vooral lekker omdat ‘ie zo’n contrast vormde met het voorgaande?
Wijn 6 – NEDERLAND: Duetinghem 838 Pinotin/Cabertin, Doetinchem 2015, 15,95 euro
(o.a. te koop bij Hinkelman in Utrecht)
Robijnrode kleur. Ruikt aards en muffig, maar ook naar chocola. “Natte kelder- of aardelucht.” Smaakt naar tabak – wel op de lekkere manier dan, vinden de meesten (ik was er zelf niet zo van). “Alsof je een pakje shag opentrekt.” Beetje rood en zwart fruit in de mond – kers, braam. Wat hout.
Deze Achterhoekse wijn is een combinatie van wederom gekruiste druiven: Pinotine en Cabertine. Hoewel de spätburgunder dé verrassing van de avond was, had niemand zien aankomen dat deze laatste wijn uit Nederland afkomstig was. Whut?, was de reactie. Vooruit, een briljánte wijn vond ik het niet, maar het was zeker een prima glas dus de stelling dat Nederlandse wijn per definitie weinig soeps is, gaat niet meer op. “Doeti’m nog maar een beetje.”
DE WINNAAR: ja, dat was nogal duidelijk. Het zwijmelen begon pas écht deze avond toen het rood op tafel kwam. O spätburgunder, wat was je heerlijk. Zullen we nog eens?
EN LAAT DEZE MAAR ZITTEN: sorry, LingeParel. Leuk geprobeerd, zo’n Nederlandse bubbel, maar je redt het écht niet bij je mediterrane soortgenoten.
OOK LEUK OM TE WETEN: de Rijn ontspringt in Zwitserland en daar maken ze óók wijn. Hele goeie zelfs! Alleen..ze exporteren het nauwelijks. Slechts 1 procent, om precies te zijn. Dus hoewel F en M ons graag een Zwitserse wijn hadden laten proeven, is het hier gewoon niet te krijgen.
