Week 29 was mijn laatste week als 29-jarige, m’n allerlaatste dagen als twintiger. Afgelopen vrijdag werd ik 30. Maar goed, laten we beginnen bij maandag!
Ik werd wakker in het gloednieuwe appartement op het erf van m’n moeder en stiefvader in Zweden. En nu kan ik schrijven dat het héérlijk was om er te zijn, maar dat zou de halve waarheid zijn. Ja, het was superfijn om elkaar eindelijk weer te zien. En ik vond het ook moeilijk en confronterend.
Dat laatste had ik niet echt verwacht – in elk geval niet in deze mate. Maar goed, de hele week heb ik al genoeg emoties gevoeld, in deze weekblog heb ik ff geen zin om dat allemaal weer op te rakelen. ;-)
Dus in het kader van Leuke Dingen: we hadden mégaveel mazzel met het weer. De hele week trouwens. Lekker dus, om in het zonnetje te zitten en uit te kijken op de zomerse tuin. Of het weiland in te lopen en de schaapjes te knuffelen. Die waren in de eerste dagen wel wat verlegen – meestal komen ze meteen naar me toe, maar ze moesten dit keer duidelijk even wennen.
‘s Middags genoten we met z’n allen van een high tea met lekkers dat B en ik hadden gehaald bij een bakkerij in Kopenhagen. En ‘s avonds barbecueden we met de vegetarische burgers en worsten die we uit Nederland hadden meegenomen. Leuk om mama, Ben (stiefvader) en m’n broer alles te laten proeven.
(Psst, alles was trouwens plantaardig! Credits voor Landbageriet)
Ook op dinsdag besteedde ik grotendeels aan rondhangen op het erf, lezen in de zon, kletsen en meer van die dingen. De ochtend was trouwens zo om, want ik werd pas rond half elf wakker. En ondanks die lange nacht (ik lag er helemaal niet laat in!) was m’n body battery volgens mijn Garmin-horloge nauwelijks opgeladen. Blijkbaar gebeurde er in mij veel dat een hoop energie kostte.
Op woensdag maakten B, Ben en ik samen een wandeltocht. We liepen Finnvägen, een route van 9 kilometer door de Zweedse natuur. En voor je denkt ‘kippeneindje’; over die 9 kilometer deden we een kleine vier uur. Inclusief lunch en cantharellen-pluk-sessies, maar toch. Tja, heuvelachtige bospaadjes lopen een stuk trager dan vlakke Nederlandse wegen. ;-)
Zelf liep ik Finnvägen al drie keer eerder en het blijft een schitterende route. Ook interessant om te zien hoe het landschap door de jaren en de seizoenen heen verandert; sommige stukken bos waren nu gekapt, andere delen juist weer meer begroeid.
Ja, en toen was het plotseling donderdag en was er nog maar één dag tot mijn verjaardag! Samen mama, B en ik bakten samen de brownietaart met speculoosfrosting uit het Groene Meisjes-kookboek. Eigenlijk waren we het grootste deel van de dag aan het kokkerellen, want ‘s avonds kwamen de buren eten – twee supertoffe vrouwen die in de stad Göteborg wonen en hier op het platteland een vakantiehuis hebben. B en ik maakten een kikkererwtenstoof uit Veganista, mama bakte crumble toe. Ze maakte zelfs twee schalen, een vegan en een niet-vegan versie!
Het etentje ‘s avonds was heel gezellig. Omdat ik me de hele week al zo wiebelig voelde zag ik er stiekem een beetje tegenop, maar dat bleek nergens voor nodig. ;-) Zo zie je maar: soms zijn de spoken in je hoofd groter dan in werkelijkheid. Niet nodig om je erdoor te laten leiden dus.
En vrijdag was ik jarig! Het was een dag vol lieve berichtjes, bezongen worden, weer zon (jippie) en natuurlijk taart. Mét aardbeien! ‘s Avonds reden we naar Karlstad om een hapje te eten en daarna maakten we nog een wandeling langs het water.
En toen was er plotseling nog maar één dagje Zweden over… Deze zaterdag deden we allerlei dingen die we de hele week al wilden doen. Zoals mijn jurk naaien (en intussen een beetje naailes van mama krijgen), wandelen naar het meer beneden bij het dorp en daar meteen een duik nemen. Veel te snel vloog de dag voorbij. O ja, ik besteedde ook nog een paar uur aan het uitzoeken van dozen op zolder. Een deel van de inhoud ging mee naar Nederland, want straks heb ik zelf een zolder waar archiefdozen op passen. ;-)
‘s Avonds dronken we een glas wijn in de zon, we kookten nog één keer samen… En toen was het bedtijd. Zondag pakten B en ik onze tassen weer in, laadden alles in de auto, en om elf uur reden we het erf af. Tegen drie uur ‘s middags waren we in Göteborg. Lekker op tijd, want onze nachtboot vertrok pas om kwart voor zes. Hadden we mooi de tijd om ergens sushi-to-go te scoren voor het avondeten!
Om vijf uur reden we de boot op. We maakten onze hut klaar en aten sushi op het dek, terwijl de Stena Line de haven uit voer. ‘s Avonds speelden we Codenames Duet en 30 seconds in een van de loungeruimtes van de veerboot en tegen twaalven zochten we ons bedje op. Wat een comfortabele manier van reizen!
En nu is het alweer maandag en zijn we – na nog een dag reizen – weer thuis in Utrecht. Maar daarover volgende week meer. :-)
De weken voelen voller dan een tijdje terug, en ik denk dat dat vooral komt doordat ik weer vaker op kantoor ben. Begrijp me niet verkeerd, het is erg fijn om weer de energie van m’n collega’s om me heen te merken. Maar die tweeënhalf uur in de trein zijn stiekem best een aanslag op je dag. Ben ik even blij dat ik daar binnenkort vanaf ben. ;-)
Goed, ik begon maandag dus met een dagje op de Nijmeegse Sint Annastraat. Ik merk echt het verschil met de thuiswerkdagen – en nu dan in goede zin. Lange tijd beviel dat thuiswerken supergoed, maar na dik een jaar wordt het af en toe wel een beetje sleur hier, en is het moeilijk om voldoende focus te vinden. Na zo’n dag op kantoor voel ik me extra voldaan.
Ook fijn: toen ik thuiskwam, had B al lekker avondeten gemaakt. Daarna liepen we nog een flink ommetje door de stad. We sloten de avond af met een potje Codenames Duet.
Ook op dinsdag ging ik naar kantoor. Stiekem twijfelde ik een beetje of ik zou gaan, want ik voelde ‘s morgens al dat mijn menstruatie eraan zat te komen. En die is vaak nogal heftig, op dag 1. Maar goed, ik had een paar collega’s beloofd dat ik er zou zijn – dus gaan met die banaan.
Het werd inderdaad een nuttig en leuk dagje! Beetje jammer alleen dat m’n buikkramp op de terugreis extreme vormen aannam, waardoor dat uurtje in de trein niet bepaald prettig was. In Utrecht besloot ik de bus naar huis te nemen, dat zegt wat want ik woon op 5 fietsminuten van het station. Man, wat was ik blij toen ik eindelijk met een kruikje in bed kon kruipen. Je zult begrijpen dat ik van de rest van de dag geen foto’s heb. ;-)
Woensdag voelde ik me nog steeds beroerd, dus ik besloot m’n afspraken te cancellen en in bed te blijven. Ik moet zeggen dat deze ‘winterdag‘ ondanks de intense buikkrampen wel weer een boeiende ervaring was. Ik merk steeds meer dat ik in deze tijd van de maand heel diep in mezelf kan zakken – misschien zelfs dóór die buikkrampen. En dat het waardevol is om daar tijd voor te nemen. Om juist naar de pijn toe te gaan, in plaats van ‘m proberen weg te slikken met pijnstillers.
Op donderdag was ik gelukkig weer stukken fitter. Nu ik dit schrijf, denk ik: ik had misschien nog wat langer mogen door-winteren – maar een van B’s beste vrienden kwam logeren en dat was ook wel erg gezellig. Na het eten haalden we een ijsje bij Venezia op de Oudegracht. Daarna rolden we spontaan door naar Ruby Rose voor een cocktail… En bleven nog tot na twaalven thuis zitten praten op de bank.
Het was zo’n avond waarop je weer helemaal voelt dat je leeft.
Tja, en toen werd ik vrijdag wel een tikje katerig wakker. Twéé drankjes had ik op hè, jongens, ik ben echt niets meer gewend. Spijt had ik niet, maar ik moet wel zeggen dat me opnieuw opviel hoe je je van alcohol de volgende dag ook emotioneel wiebelig kan gaan voelen. Volgens mij heeft dat te maken met verstoorde hormoonbalansen (dopamine?) in je hersenen.
Anyway, niets aan te doen – en gelukkig was ik soort-van vrij. Vanaf de bank werkte ik een paar to do‘s af. Verder ging ik twee keer de deur uit om verhuisdozen te halen (eerst bij de Gamma, daarna nog een set van Marktplaats) en besloot ik wat meters te maken met spullen inpakken. Meer dan twintig dozen staan er inmiddels opgestapeld in de gang, yes!
Het lesje rustige yin yoga dat ik om 17.30 uur gepland had, was erg welkom. Daarna spraken B en ik in de stad af voor een pizza bij O’Panuozzo – waarschijnlijk voorlopig de laatste keer dat we daar aten. We hebben altijd gezegd dat we van alle horecagelegenheden in Utrecht O’Panuozzo het meest gaan missen. Nou, dat werd deze avond weer bevestigd. Die pizza’s… die limoncello… yum. Daarna dronken we nog een glas wijn bij Vin Vin.
Zaterdag begon ik de dag met een rondje op Ruby het Racemonster. Voor het eerst probeerde ik weer m’n klikpedalen uit. Nadat die vorige zomer m’n blessure hadden verergerd, was ik nogal huiverig geworden om ze te gebruiken. Gelukkig ging het heel goed! Ik mocht ‘maar’ een uurtje fietsen van mezelf en zorgde dat mijn gemiddelde hartslag rond de 150 bleef. Geloof me, daar moet ik echt mijn best voor doen want eigenlijk wil ik veel harder. Maar hé, alles om blessurevrij te blijven! En inderdaad merk ik dat als ik m’n hartslag niet té veel laat oplopen, de pijn in m’n enkel wegblijft. Terwijl ik er al snel weer last van krijg als ik stiekem toch een keer hard ga.
‘s Middags ging ik een kop thee drinken bij m’n nichtje en haar vriendin verloofde. Ik had hun huis nog niet gezien sinds het helemaal was ingericht, dus leuk om daar even een kijkje te nemen en bij te kletsen.
En ‘s avonds was het tijd voor wijnclub! Mijn allerlaatste zelfs, want yep, nieuwtje: na vijf jaar heb ik besloten dat het mooi is geweest. Toen S en ik in 2016 begonnen, was er ontzettend veel wat ik wilde leren over wijn. Nu heb ik dat allemaal geleerd! Natuurlijk kun je altijd méér nieuws ontdekken, maar ik merk dat m’n interesse in wijn het afgelopen jaar wat is afgenomen. Kortom, ik voel dat het tijd is om ruimte te maken voor wat nieuws.
Trouwens, ik vind het gaaf om te zien dat wijnclub een zelfsturende club is geworden. De acht andere leden weten zich zonder mij hartstikke prima te redden!
Zondag ging de wekker om 8 uur, en om half 10 stond ik al op station Bunnik te wachten op m’n lift naar de kust. In de buurt van Noordwijk was ik uitgenodigd voor een soort klein hippiefestival, georganiseerd door onder andere Margo (bij wie ik laatst dat vrouwenweekend had).
Over die dag wil ik graag nog meer vertellen, maar dat past niet meer in deze blogpost. In het kort dan maar: verbindende rituelen, op blote voeten dansen en rennen door het bos, mooie ontmoetingen, spelende kinderen, skinnydippen in zee en heel veel liefde. En oké, ook een beetje spanning, want dit wereldje ligt nog best uit mijn comfort zone.
Begin dit jaar maakte ik een lijstje met 20 intenties voor 2021. In die lijst staan dingen waar ik dit jaar graag ruimte voor wil maken. Geen strakke eisen, meer zo van: het zou mooi zijn als dit lukt. Als je een bepaalde kant op wilt, helpt het nu eenmaal om je richting helder te formuleren.
Nu zijn we alweer op de helft van het jaar! Een mooi moment om even te recappen: hoe staat het met die 20 voornemens?
1. Regelmatig wandelen
Nou, dat gaat lekker hoor! Nog steeds begin ik bijna elke werkdag met een ommetje, en regelmatig lopen B en ik ook na het avondeten samen nog een stuk. Soms twintig minuten, soms een uur.
Ook liep ik al een paar langere wandelingen: de NS-wandeling van Amersfoort naar Soest bijvoorbeeld, een tocht langs De Blauwe Kamer bij Rhenen (mooi gebied!) en een paar keer in de bossen bij Leersum. En dan zou het zomaar kunnen zijn dat ik nog een route vergeet.
Ik vind het superfijn om te wandelen – lekker buiten uitwaaien en m’n hoofd leegmaken. En samen met iemand wandelen zorgt altijd voor fijne gesprekken.
Ook de Betuwe is prachtig!
2. Elke week een nieuw plantaardig recept proberen
Ik was al best goed op weg hiermee, en toen ontdekten we eind maart de Veganbox (dank nog, Dominique!). Nu bestellen we bijna elke week zo’n plantaardige maaltijdbox met lekkere biologische producten. En hoewel niet élke maaltijd een 8 scoort, ben ik erg tevreden over dit concept: de gerechten zijn creatief, afwisselend en sowieso anders dan wat ik zelf zou maken. O ja, en minder boodschappen hoeven doen is erg relaxt.
In de weken dat we de box hebben (je kunt ‘m makkelijk per week aan- of uitzetten) koken we dus vanzelf twéé nieuwe plantaardige maaltijden per week. Daarnaast heb ik inmiddels drie goede vegan kookboeken in de kast staan: Bish Bash Bosh!, Veganista (plantaardig Italiaans) en Taart ende Koeck.
Gaat wel prima dus, met dit doel.
Sorry Veganbox, de pizza melanzane van B blijft toch wel een van m’n favorieten.
3. Vrijwilligerswerk doen
Het officiële VoorleesExpress-traject sloten we in februari af, maar ik lees nog steeds bijna elke week voor aan A. Daarnaast gaan we nu ook regelmatig samen naar de bieb, en vorige maand nam ik haar mee naar het Spoorwegmuseum. Je kunt je voorstellen dat ik het niet makkelijk vond om haar (en haar gezin) te vertellen dat ik binnenkort ga verhuizen…
Straks kan ik niet meer wekelijks komen voorlezen, maar ik hoop dat ik bij bezoekjes aan Utrecht zo nu en dan A kan opzoeken. Om gewoon even wat te kletsen, een boekje te lezen, of weer samen naar een museum te gaan.
Daarnaast wil ik na de verhuizing bekijken welke vorm van vrijwilligerswerk ik in Elst ga doen. Tijd besteden met A voelt eigenlijk niet meer als ‘vrijwilligen’ en al helemáál niet als ‘werk’. Ik koester onze bijzondere band.
4. Beter leren afbakenen en grenzen stellen op mijn werk
Weet je, tot m’n eigen verbazing gaat dit best goed! Inmiddels combineer ik 3 dagen Einderwerk met 2 dagen freelancen, en ik weet het best te managen allemaal. Of misschien zeg ik dat omdat het op dit moment in de vakken is. ;-)
Zonder gekheid: ik voel me stukken zelfverzekerder dan toen ik dit doel opstelde. Ik weet beter wat ik waard ben, wat realistisch is en wat ik wil en kan bijdragen. Blijft natuurlijk een work in progress, deze, zeker met de werkgerelateerde plannen die ik later dit jaar heb.
Maar wat ik merk: als ik zorg dat ik persoonlijk stevig sta (bijvoorbeeld door empowering weekenden te hebben zoals laatst), heb ik daar ook in m’n werk enorm profijt van.
5. Weer rondcrossen op Ruby het Racemonster
Yes, I can! Toegegeven, mijn wielerseizoen begon wat laat (eind april) en ik ben wat minder fanatiek dan vorige zomer. Maar dat komt ook doordat ik nu bewust rustiger opbouw om nieuwe blessures te voorkomen. Met m’n Garmin vivosmart 4-horloge en Strava-app zie ik precies hoe intensief ik heb getraind. Spoiler: vaak train ik harder dan ik denk. ;-)
In elk geval probeer ik 1 à 2 keer per week een rondje te fietsen, en dat is superlekker.
6. Véél minder nieuwe spullen kopen
Eh, ja. Aan de ene kant gaat dit doel best goed: B en ik maken er steeds meer een gewoonte van om spullen via Marktplaats en Vinted te kopen. Mijn nieuwe iPhone is refurbished (de oude ging stuk) en we zijn van plan om bij de inrichting van ons nieuwe huis IKEA zo veel mogelijk links te laten liggen.
Tegelijkertijd ben ik niet zo bezig met dit doel, en merk ik de neiging om terug te vallen in oud gedrag als tweedehands kopen ‘te ingewikkeld’ blijkt. Zo zoek ik al een tijdje een tuinset voor als we in Elst wonen, maar ik heb nog weinig gevonden waar ik echt enthousiast over ben. En dan lonkt de ‘gewone’ winkel toch weer…
Note to self: opnieuw een lijstje bijhouden met wat ik per maand aan spullen aanschaf. Dat bleek vorig jaar een goede stok achter de deur.
7. Mooie verhalen schrijven, portfoliostukken waar ik trots op ben
Dat gaat goed! In de eerste helft van 2021 kon ik al best een stapel mooie verhalen aan m’n portfolio toevoegen. Bijvoorbeeld:
Een interview met sterrenkundige Heino Falcke voor Radboud Magazine
En zo kan ik nog wel even doorgaan, eigenlijk. Kortom: zit best goed dit jaar, met dat schrijfwerk.
8. Kaartjes sturen
Dit is er eentje in de categorie ‘oh ja, dat had ik bedacht om te doen!’. Zo nu en dan stuur ik wel een verjaardagskaartje en dat vind ik eigenlijk wel prima. Vind dit namelijk ook wel typisch zo’n ding om op gevoel te doen; wel mezelf er af en toe aan herinneren dat ik dit leuk vind, maar geen item voor op m’n to do-lijst.
9. Overstappen naar dierproefvrije, vegan make-up en verzorgingsproducten
Work in progress. Een fijne vervanger voor m’n mascara en wenkbrauwpotlood heb ik helaas nog niet gevonden (wie heeft de supertip?), al moet ik bekennen dat ik ook niet enórm heb gezocht. Wel verving ik een paar andere basics. Ik gebruik nu:
Parfum van Rituals
Granaatappel-dagcreme en -serum van Weleda (in plaats van hun Iris-dagcrème, die niet vegan is)
Een shampoo-bar van Lush
Vegan deodorant van Nivea en Dove (ik ontdekte vorige week dat ze die hebben bij grotere Etos-filialen!)
In het voorjaar las ik Utopia Avenue van David Mitchell. Verder heb ik nog geen Engelstalige boeken gelezen; goeie reminder, dit. Misschien neem ik er in september wel eentje mee op vakantie.
11. In totaal 20 boeken lezen
Hmm, ik loop een beetje achter. 5 boeken las ik tot nu toe, ik ben bezig in nummer 6. Ik zou graag meer willen lezen dan ik doe, en tegelijkertijd weet ik dat dat ook wel weer komt, als ik er niet te veel druk op leg. De boeken die ik lees, blijken trouwens wel verrijkend – en hey, kwaliteit boven kwantiteit.
12. Me verdiepen in mijn cyclus
Ja, want twéé van die boeken op mijn ‘gelezen’-lijstje gaan dus over de menstruatiecyclus! Ik begon met De cyclus strategie van Maisie Hill, en dat is inderdaad een mooie start voor iedereen die meer wil leren over het maandelijkse ritme van haar lichaam.
Inmiddels ben ik bezig in Claim je cyclus (Engelse titel: Wild Power). Dat boek is wat spiritueler en gaat een laag dieper. Het gaat minder over hoe je lichaam fysiek in elkaar zit qua hormonen (eigenlijk: niet of nauwelijks), maar veel meer over hoe je je leven kunt inrichten naar de verschillende ‘seizoenen’. Ook is het meer gericht op vrouwelijke energie en empowerment.
Je kunt dus wel zeggen dat ik dit jaar flink aan het (bij)leren ben op dit vlak! Want o ja, in januari ging mijn Mirena-spiraal eruit en sindsdien houd ik ook weer dagelijks m’n lichaamstemperatuur bij met Pearly (dat apparaat is niet meer op de markt; hetzelfde bedrijf maakt nu Daysy). Die data zet ik in de app Kindara, en die maakt er handige grafiekjes van.
Gevolg: ik weet steeds beter waar in m’n cyclus ik zit en begin langzaam op het punt te komen dat ik daar rekening mee kan houden in m’n agenda. Ook de fasen zelf begin ik steeds beter te doorvoelen – een prachtig en verrijkend proces.
13. Mijn online privacy verbeteren
LastPass geïnstalleerd: check. Bijbehorende app en Firefox-plugins: check. Wachtwoorden veranderd: work in progress.
Het fijne van wachtwoordmanager LastPass is dat-ie automatisch al je wachtwoorden opslaat, én je laat weten welke nog dubbel en/of onveilig zijn. Langzaamaan ben ik ze dus allemaal aan het veranderen.
Wil je weten hoe dit precies werkt en hoe ik het aanpak? Laat het me weten, dan schrijf ik er een blog over!
Verder ging ik qua online privacy verder best lekker, sinds ik geen klant meer was van Facebook. Maar ik ben gezwicht: sinds een paar maanden staat WhatsApp weer op mijn telefoon – al gebruik ik het zo min mogelijk – en ik zit zelfs weer op Instagram. Yep, na twee jaar. Het bevalt verrassend goed én voelt een beetje dubbel, maar daarover later meer.
Anyway, beiden zijn natuurlijk een dreun voor m’n online privacy. Ik hoop dat later dit jaar een beetje te compenseren door over te stappen naar Tutanota, een veilige e-mailprovider. B is dat al een tijdje aan het uitproberen en hem bevalt het goed.
14. Digitaal minimalisme verkennen
Sinds begin dit jaar verwijderde ik duizenden e-mails. Sowieso probeer ik nu mailtjes die ik niet meer nodig heb, meteen te verwijderen. Denk aan inleverattenties van de bibliotheek, ‘uw bestelling is onderweg’-mailtjes van onlinebezorgers (yep, ik koop dus nog wel nieuwe spullen ;-)), agenda-uitnodigingen en meer van zulks.
Toch blijft het lastig hoor, om die mailbox écht clean te houden. Idem voor m’n fotoarchief… Ook hier geldt: tips zijn welkom.
15. Naar zee
Yes, daar was ik! B en ik waaiden uit in Wijk aan Zee en dat was lekker. Vooral ook omdat onze hoofden destijds overliepen door de huizenzoektocht…
16. Fotoboek van 2020 (af)maken
Eh, tja. Ik bestelde de foto’s, begon enthousiast met inplakken… en toen belandde het project in een stapeltje op de kast. Daar ligt het nu, vijf maanden later, nog steeds. Ik heb alleen niet zo’n zin om het af te maken. ;-) Maar er komt een moment, echt.
17. Nederland verkennen: dagjes en week(end)jes weg in eigen land
Valt het je op hoe positief deze lijst is? Want ook Nederland verkennen lukt aardig:
Met A ging ik een nachtje chillen in Emmeloord, en daarna reden we de Tulpenroute door Flevoland
Ik maakte verschillende wandelingen (zie intentie 1)
Vanwege VLOT kwam ik al een paar keer in het mooie Friesland
En tijdens de huizenjacht verkenden B en ik de regio Arnhem-Nijmegen
Conclusie, ook weer nu ik de foto’s terugkijk: wat wonen we eigenlijk in een mooi land!
18. Een dag per week niets plannen
Of dit altijd lukt? Nope. Maar de intentie is er nog zeker. Ik zet regelmatig SUUSDAGEN in m’n agenda – en probeer me daar dan ook aan te houden. ;-) Ik weet nu eenmaal dat ik goed ga op spontaniteit, dus het blijft belangrijk om daar ruimte voor te maken.
19. Met beide benen op de grond blijven, ofwel: niet vliegen
Onlangs had ik hierover een gesprek met iemand. Joh, zei ze, maar naar je moeder gaan is toch anders dan een vakantie. Dat klopt. (Voor mij tenminste; het effect op de aarde is natuurlijk hetzelfde.)
En ja, soms wankelt dit voornemen heus. Bijvoorbeeld toen B en ik laatst even droomden van een even-helemaal-weg-vakantie in Thailand. YOLO! Of toen de vrouwen waarmee ik dat sisterhood-weekend beleefde zich inschreven voor een retreat op Hawaï. Zou ik niet ook…?
Maar keer ik dan weer naar binnen, dan voel ik dat ik het uiteindelijk niet wil. Ja, natuurlijk wil ik wel met cocktails op een bountystrand liggen. Gráág zelfs! En als het niet anders kan (als, ik zeg maar wat, er ineens wat gebeurt met mijn moeder), stap ik natuurlijk meteen in dat vliegtuig. Maar in alle andere gevallen wil ik de prijs – meer vervuiling op aarde – niet betalen.
Weet je, ik kan niet in de toekomst kijken en wil mezelf geen levenslange beperkingen opleggen. Precies daarom besluit ik alleen dit: ik wil nog steeds proberen om in 2021 niet te vliegen.
En dat gaat tot nu toe goed.
NatuurgebiedDe Blauwe Kamer, Rhenen
20. Naar mijn intuïtie luisteren. Op haar durven te vertrouwen
Afgelopen week begon wel heel leuk: maandag gingen we een kijkje nemen in ons nieuwe huis! Voor mij was het de eerste keer dat ik binnen was, sinds we het kochten (B was er daarna nog een keer geweest, tijdens de bouwkundige keuring). ‘s Morgens werkte ik trouwens nog gewoon, en we begonnen ons bezoek aan Elst met een afspraak bij de notaris. Daar namen we alle keuzes voor ons samenlevingscontract door.
En toen kon het feest beginnen! Superfijn was dat een vriendin mee kwam die binnenhuisarchitect is. Dus zij schakelde meteen in ‘werkmodus’ en hielp ons met opmeten, checkte details waar we zelf nóóit aan hadden gedacht en documenteerde alles handig op de plattegronden. Samen met haar kozen we ook verfkleuren voor de verschillende kamers – ik ben enorm benieuwd hoe alles er straks uit gaat zien.
Na twee uur intensief keuzes maken waren B en ik superblij, maar ook behoorlijk gaar. We sloten de dag met z’n drieën af op een terrasje in het centrum. Conclusie: er is minimaal één leuke eetgelegenheid in Elst! O ja, en in het park om de hoek zitten allemaal konijntjes, zo schattig.
Op dinsdag treinde ik naar Nijmegen voor een werkdag bij Einder. Best fijn toch, die kantoorvibe. Samen met een collega timmerde ik een campagnevoorstel in elkaar – heerlijk om weer live te kunnen sparren, in plaats van met zo’n stom beeldscherm ertussen. O ja, en een van de bladen waar ik aan meewerk is uit. Altijd leuk om zo’n nieuw nummer op m’n bureau te vinden.
Ik sloot de werkdag af op het terras, waar ik bijpraatte met een van m’n (freelance-)opdrachtgevers. We bespraken onder andere het nieuwe verhaal dat ik ga maken voor Radboud Magazine.
Woensdag begon ik de dag met een les hatha yoga. Daarna fietste ik door naar A voor een kop thee. Intussen kreeg ik goed nieuws: het reisadvies voor Zweden is per 1 juli code geel, en dat betekent dat we éindelijk daarheen kunnen. Yes! Over twee weken gaan we al.
En toen was het tijd voor mijn eerste coronaprik. Pfizer kreeg ik – blij mee. Ik moet zeggen: mij bekroop toch een dubbel gevoel toen ik in die enorme Jaarbeurshal aansloot in de rij. Als je het met een dystopische bril zou bekijken, oogde het best een beetje creepy. Maar hé, ik heb hier lang over nagedacht en ervoor gekozen om vertrouwen te hebben in onze samenleving. Bovendien: nee, het liefst had ik geen vaccin nodig gehad, maar nog een keertje corona zie ik al helemáál niet zitten…
Anyway. Minder fijn was dat ik bijna flauwviel (niets ernstigs, heb ik vaker na injecties) en uiteindelijk de 15 minuten wachttijd doorbracht in de EHBO-tent. Nou ja, het was best gezellig om wat te babbelen met de verpleegkundige van dienst. ;-) Daarna ging ik voorlezen bij A, en toen ik op de fiets zat naar huis, dacht ik: hmm, volgens mij gaat dit wat moeizamer dan normaal…
En toen had ik koorts.
Tja, dat was natuurlijk een beetje te verwachten met mijn ‘coronaverleden‘, maar qua planning had ik er geen rekening mee gehouden dat ik me ook donderdag nog beroerd zou voelen. Bleek wel het geval. Dus helaas, geen schrijfcoaching geven en ook geen ander werk, maar dutjes doen op de bank. Tussendoor keek ik trouwens wel de Netflix-miniserie The Queen’s Gambit af. Sterke serie, aanrader!
Gelukkig voelde ik me vrijdag na een lange nacht slapen weer helemaal fit. Eigenlijk waren die vaccin-bijwerkingen een soort mini-corona, wat ook niet gek is als je bedenkt dat je lijf natuurlijk dénkt dat het corona krijgt. Vrijdag maakte ik dus een flinke inhaalslag qua (Einder)werk. Tussendoor had ik nog een uurtje pianoles, en na vijven fietste ik naar S toe voor een vrijdagmiddagborrel met haar en J. Het was superfijn om hen beiden weer te zien.
2 dagen na m’n prik; weer een heel stuk vrolijker!
Op zaterdag zou ik eigenlijk gaan fietsen en borrelen met collega’s in Nijmegen, maar dat ging niet door, dus plots lag het weekend voor me open. Jammer, en stiekem ook wel lekker! Ik begon de dag trouwens weer met een les hatha yoga.
‘s Middags besloten B en ik te lunchen bij de Veldkeuken in Amelisweerd. Lunch daar is niet compleet zonder taart, en daarna wandelden we nog een stuk rondom Fort Rijnauwen. Of nou ja, we liepen een stukje en bleven meer dan een uur in het gras zitten om schaapjes te knuffelen. Zo leuk!
‘s Avonds waren we beiden uitgeteld, dus we zetten een makkelijke film op (Mowgli, viel een beetje tegen, maar wat wil je hè) en aten ovenrisotto onder een dekentje op de bank. O ja, en we bakten nog appeltaart om zondag mee te nemen naar de jaarlijkse familiedag met B’s familie.
Zondag ik werd ik brak en groggy wakker, ondanks tien uur slaap (en nee, ik had geen alcohol gedronken). Restjes vaccin-bijwerkingen misschien, maar ik voelde vooral dat de herfst van m’n cyclus flink was ingekickt. Ik wilde heel graag alleen onder een dekentje op de bank liggen en niets hoeven. Helaas kon dat niet, want we gingen naar die familiedag. Dus hup, in de auto naar Leeuwarden. Gelukkig is roadtrippen met B altijd een feestje – en heb ik bij hem allang niet meer het gevoel dat ik sociaal hoef te zijn.
Rond een uurtje of drie hielden we het voor gezien (#zelfzorg) en eenmaal thuis was het avondprogramma heel eenvoudig: burgers van Meneer Smakers bestellen, Disneyfilm aan en samen cocoonen. Ik koos trouwens een keer voor de veganburger op basis van lupinebonen en wortel. Die was erg lekker, ik vond alleen de mangochutney erbij wat te zoet. De Mevrouw Smakers-burger met vleesvervanger blijft m’n favoriet.
Zo, en toen was het alweer maandag – vandaag dus. Maar daarover volgende week meer. Fijne week!
Deze week had ik vakantie. Eigenlijk zouden B en ik naar mijn moeder en stiefvader in Zweden gaan, maar dat plan is helaas (alweer) uitgesteld door corona. We hopen nu in juli te gaan; het vaccinatiepaspoort maakt dat hopelijk wat makkelijker.
Anyway, we bleven dus in Nederland. Om toch even weg te zijn, schreef ik me in voor de retraite waar je al over hebt kunnen lezen, en we besloten ook om een paar dagen naar Maastricht te gaan. Een van B’s beste vrienden (J) woont daar tijdelijk – dus leuk om hem op te zoeken en tegelijkertijd de zuidelijkste stad van ons land beter te leren kennen.
Maar goed, dat was woensdag pas! Laten we bij het begin beginnen.
Maandag was stiekem tóch een werkdag. Ik heb een schrijfklus voor een nieuwe opdrachtgever, dus de dag begon met een leuk telefonisch interview. De rest van de dag besteedde ik aan het uitwerken daarvan, en ‘s avonds had ik pianoles. Normaal heb ik les op vrijdag, maar vanwege de retraite kon ik een les ruilen met een andere leerling.
Op dinsdag stapte ik in de trein naar Amersfoort voor een NS-wandeling met M, een vriend die ik nog uit Nijmegen ken. We wandelden van station Amersfoort naar Soest-Zuid en praatten onderweg over zijn carrière- en toekomstplannen. M staat op een soort kruispunt in z’n leven en ik had aangeboden een keertje met hem te sparren daarover. Dat was superfijn om te doen, en de route die we liepen was prachtig. Onderweg lunchten we op een terrasje.
O ja, note to self: vaker NS-wandelingen maken, want wat zijn die toch ontzettend handig en fijn! Je kunt gewoon met de trein, je loopt meestal een ‘enkele reis’ in plaats van een rondje en de route staat supergoed aangegeven, waardoor je niet steeds beschrijvingen hoeft te lezen maar gewoon de markeringen kunt volgen.
Woensdag begon ik de dag lekker actief met een les ashtanga yoga, samen met A. Daarna dronken we nog een kop thee bij ‘t Koffieboontje op de Oudegracht. Man, dit laagdrempelige contact met haar ga ik écht missen als ik straks niet meer in Utrecht woon!
Begin van de middag stapten B en ik met een grote backpack in de trein naar Maastricht. Last-minute hadden we een hotelletje geboekt, dat leek ons toch chiller dan drie dagen bivakkeren in J’s studio (het scheelde bovendien een hoop gesleep met luchtbedden, kussens en slaapzakken).
Precies twee uurtjes later kwamen we aan in het Parijs van Nederland – ja, ik snap wel waarom Maastricht die bijnaam heeft! Ik was er wel eens geweest maar dat was alweer jaren terug. Nadat we hadden ingecheckt, vlijden we neer bij Café Sjiek (naar ik heb begrepen een begrip), waar we genoten van de lekkerste hapjes en drankjes.
Na het eten nam J ons mee naar het Frontenpark – onderweg gooiden we nog even een fles rood in onze rugzak – en daar childen we tot het begon te schemeren. We eindigden de avond met dansjes in J’s woonkamer. Leven, man. Heerlijk.
Donderdag begon eh, een tikje minder levendig. ;-) Laat ik zeggen dat de kater me nog meeviel, gezien de huisgemaakte cocktails waarvan we onszelf laat op de avond nog hadden bediend. We begonnen de dag met een katerontbijt bij de Brandweer. Daar hebben ze trouwens ook verschillende plantaardige opties, maar op dit punt vond ik het hoog tijd voor een uitsmijter met kaas.
We besloten onze brakheid eruit te wandelen en liepen vanuit de stad naar de Sint Pietersberg. Wat mooi is het daar zeg! Er liep ook een grote kudde schapen en geiten rond, inclusief herder – wat me dan tóch weer een beetje aan Zweden deed denken (mijn moeder houdt daar ook schapen).
‘s Avonds dronken we cocktails bij Clichee, waar we ook een spelletje 30 seconds speelden (of Half a minute, eigenlijk, de smartphonevariant van dat spelletje). Daarna aten we smakelijke vegaburgers bij Café Forum – wat een relaxte vibe hangt daar! Sowieso viel me op wat een bruisende, uitbundige stad Maastricht is. Bijna on-Nederlands voelt het. Niet gek ook natuurlijk, voor een plek die zo ligt ingeklemd tussen Duitsland en België.
Op vrijdag had J andere plannen, dus B en ik slenterden op ons gemakje nog wat door de stad. We genoten van een geweldig ontbijt in de groene binnentuin van Livin Room – een oase van rust in de stad. Later haalden we de lekkerste broodjes en vlaaien bij de Bischopsmolen, streken neer in het park en lagen gewoon een paar uur te kletsen in het gras. Tegen de avond reisden we terug naar Utrecht.
Zaterdag begon ik de dag met hatha yoga in de studio. Daarna liep ik pardoes A tegen het lijf; reden genoeg om nog maar weer eens wat te drinken bij ‘t Koffieboontje. Inmiddels was B’s ándere beste vriend (W) bij ons, en ‘s middags speelden we met z’n drieën een potje Spirit Island. Verder was het een fijn aanrommeldagje. Boekjes lezen, pianospelen, dat soort dingen.
En vandaag, zondag, ging ik op pad met Ruby het Racemonster. 46 kilometer fietste ik: een prachtige route langs Maartensdijk, Soest en Zeist. Ook bracht ik Henry II naar vriendin J (zie vorige dagboekblog), haalde ik een berg weekboodschappen bij de grote AH en ruimden B en ik samen het hele huis op. Morgen komen er hier mensen het huis bezichtigen, terwijl wij naar de notaris gaan voor ons samenlevingcontract. Shit’s getting real. ;-)
