Zombie

‘Breinvervuiling’, noemde ik het jaren geleden al op Nadelunch.com, het platform waar ik toen een maandelijkse column schreef. Vandaag las ik in een reactie onder een artikel een vergelijkbare term: geestelijke milieuvervuiling.

Waar ik het over heb: de enorme bergen informatie en reclame die dagelijks op ons af komen. En die ik compleet vrijwillig binnenlaat door weer eindeloos over Facebook te scrollen.

Want ja, het is weer zover. Zo’n drie maanden keek ik niet, of hooguit een keer per week, op Facebook. En sinds ik terug ben van retraite (ironisch genoeg..) ben ik ineens weer hooked. Of nee, het is nu vooral LinkedIn waar ik me steeds door laat afleiden. Maar ja he, ik kan mezelf wel leuk voorhouden hoe goed en nuttig dat is voor mijn zakelijke connecties, hoeveel nieuwe ideeën ik er opdoe…

het is uiteindelijk gewoon hetzelfde liedje. Afleiding. Zombiemodus. Onrust. Bang voor stilte.

Waarom is het toch zo moeilijk? Oke, laat ik nu niet weer te hard voor mezelf zijn. Zoals Bregje Hofstede terecht schrijft in dit Correspondent-artikel; al die kanalen zijn gemaakt om ons verslaafd te maken. Zoals in een sigaret precies de juiste hoeveelheid nicotine en andere stofjes zit om ons dat volgende pakje te laten aanschaffen, zo bevatten sociale media precies de goede cocktail (van wat eigenlijk?) om ons steeds te laten terugkeren.

Een vriendinnetje met wie ik afgelopen week bijpraatte, was het al opgevallen, zei ze. “Je postte ineens je blogje weer op Facebook. Dat had je al ruim een maand niet gedaan.”

Het is waar. Maar ja, waarom deed ik dat? Ik wilde gelezen worden. Ik wilde dat mensen mijn retraite-ervaring lazen, zodat we er goede gesprekken over zouden kunnen voeren. (En inderdaad, toen ik na het Paasweekend weer op m’n werk kwam spraken drie collega’s me erover aan, en volgden interessante conversaties.)

Overigens: wat is nu eigenlijk het probleem met dit alles, zul je misschien zeggen. Boeiend, Facebook is toch leuk, via sociale media kom ik toch op allerlei leuke en interessante dingen?

Ja, is zo. Deels. En toch. Afgelopen week voel ik me significant vermoeider – en vooral ‘gaarder’ – aan het eind van de werkdag. Ik kan me duidelijk minder goed concentreren op mijn boek (sterker nog: laatste dagen las ik überhaupt niet meer in de trein). Als ik mindfulness doe, schieten mijn gedachten veel meer alle kanten op. Kortom, de hoofd-machine raast maar door en ik raak weg bij mezelf. Dat is het me gewoon niet waard.

Dan maar geen laatste updates over wie er met wie gaat trouwen. Dan maar een paar leuke artikelen minder (de ‘kennis’ die ik daar mis, haal ik wel weer in doordat ik meer offline lees).

Dat artikel van Bregje Hofstede, ‘Wat je terugkrijgt als je van Facebook gaat’, opende me vanmorgen trouwens wel de ogen. Ze schreef het al in oktober, maar De Correspondent deelde ’t vandaag opnieuw in hun dagelijkse e-mail (die ik dus nog wel krijg, ja, en die ik in bed las first thing in the morning – over smartphoneverslaving gesproken).

Ook de reacties onder het stuk zijn interessant en geven me veel nieuwe ideeën. Zo vertelt iemand dat ze een nieuw FB-account aanmaakte, zonder vrienden maar met alleen een paar voor haar relevante pagina’s, zodat ze die toch kan bekijken maar er verder niets mee hoeft. Vind ik wel een goede, want dat is een van mijn grootste ‘problemen’; ik heb Facebook soms nodig voor mijn werk.

Weet je: ik wil niet die roker zijn die steeds toch maar weer naar een sigaret grijpt. Ik wil mijn aandacht niet zo laten opslokken door sociale media (WhatsApp, daar heb ik het nog niet eens over gehad… ik overweeg steeds vaker om het er toch maar af te gooien, Signal te gebruiken voor de communicatie die ik echt nodig heb. Misschien iets qua experiment voor een weekje?). En vooral: ik wil me er niet zo’n slaaf van voelen. Dat ik mezelf alweer naar www.facebook.com zie scrollen als een soort willoos wezen. Want wat verwacht ik nu werkelijk dat ik daar aantref?

Argh, frustraties. Je ziet, ik ben er nog niet over uit. Wel heb ik me vandaag weer afgemeld in de browser van alle kanalen. Verder: goeie ideeën welkom.

PS. benieuwd naar dat stukje over breinvervuiling? Je vindt het hier.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “Zombie”

  1. Ik zou willen zeggen:je bent veel te streng voor jezelf Suus, maar tegelijk had ik dit stukje kunnen schrijven. Spiegel much.

    Ik heb geen tips. Blijf bewust denk ik maar. En dat ben je.

  2. Jaap

    Dit hielp mij met perspectief :)

    http://worldaftercapital.org/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.