Wat bloggen voor mij betekent

Op 25 mei 2006 registreerde ik mijn eerste blog. Dat betekent dat ik vandaag dus m’n 10 jarig jubileum vier!

WhatBloggersDo

Jeetje, een decennium online schrijven. Zoals ik al zei: ik ben láng niet de eerste (zo schrijft Martine de Jong al sinds 1999!), maar dat neemt niet weg dat ik over 3 jaar al de helft van m’n leven blogger ben. ;-)

De afgelopen weken hebben jullie all allllles kunnen lezen over mijn blog-geschiedenis, van ASMYD tot Suushi. Maar nog even dit: bloggen heeft me door de jaren heen ontzettend veel gebracht.

Vooruit, geld heb ik met Suushi nooit verdiend, gratis spullen krijg ik evenmin. Wat dan wél? Laat ik eens een ouderwets lijstje maken, zoals ik vroegah zo vaak deed.

Dankzij dit blog:

  • Raakte ik op mijn 17e overtuigd van studeren in Nijmegen. Fem, die toen blogde op Frontaal, nodigde me uit om samen met haar een paar colleges psychologie te volgen. Ik werd niet verliefd op het vak, wél op de stad. Wat wil je ook, met een kop choco van In de Blaauwe Hand…
  • Kreeg ik mijn eerste studentenkamer in Nijmegen, aan de Van Welderenstraat. Diezelfde Fem ging een half jaar naar het buitenland en ik mocht op haar plekje bivakkeren. Daarna bleef ik nog ruim 4 jaar in de Keizerstad wonen.
  • Oefende ik jarenlang bijna dagelijks met schrijven. Ik zeg niet dat dit de reden is dat ik nu in de landelijke journalistiek werk, maar het heeft ongetwijfeld geholpen.
  • Kreeg ik een column op Nadelunch.com. Ruim twee jaar schreef ik stukjes voor dat online magazine. Over keuzes, yoga, Tinder en de Xenos. Je kunt ze hier teruglezen.
  • Leerde ik steeds beter onder woorden brengen hoe ik in het leven sta. Er zijn een aantal momenten geweest dat mijn cursor vertwijfeld boven de Publish-knop hing. En ja, er zijn ook een paar momenten geweest dat ik achteraf dacht: moest ik dat nu echt op die manier opschrijven? Hoort er allemaal bij, denk ik, als je tenminste vérder wilt komen.
  • Werd ik redacteur voor Volonté Générale, een digitaal tijdschrift waar debat centraal staat. Dat begon zo: ik had een blogje geschreven over mindfulness, omdat ik daarin een cursus volgde op de universiteit. Eén van mijn medecursisten linkte dat blogje door op Facebook en zo kwam het bij de redacteuren terecht (de vriend van haar zus – ja, zo via-via gaat het vaak!). Ik schreef een stuk voor ze – ‘Een like geeft nog geen levensgeluk‘ – en werd vervolgens gevraagd het vaste team te versterken. Ontzettend leuk jaar was dat!
  • En maakte ik 5 jaar geleden kennis met een aantal mooie Blogchicks, ieder op haar eigen manier mooi en bijzonder. Hoewel we nu onze eigen weg zijn gegaan, kijk ik met een glimlach terug op de inspirerende ontmoetingen.
  • Dankzij alle bewaarde archieven heb ik nu een vrij compleet overzicht van wat ik uitspookte sinds m’n 14e. De historica in mij is daar natuurlijk erg blij mee. (En Tom vast ook, want het scheelt nóg een doos papieren dagboeken in de kast.)
  • Even zo goed ben ik blij dat ik nog steeds (een paar) recepten kan opduikelen van dingen die ik zes jaar geleden eens maakte. Natuurlijk heb ik daar inmiddels EAT voor, m’n kookblog, maar ik ben blij dat ik destijds de moeite nam om af en toe m’n dinner-tips op Suushi te delen.
  • Trouwens: indirect heb ik met m’n blog zelfs Tom aan de haak geslagen, ha! Die was namelijk een trouwe lezer lang voordat ik wist dat hij uberhaupt bestond. Als ik niet op Suushi had geschreven, had hij me misschien wel nooit opgemerkt… Hij had in elk geval niet geweten dat ik naar Taiwan was geweest, het gespreksonderwerp waar hij tijdens onze eerste ontmoeting indruk mee op mij maakte. ;)

O, ik vergeet vast van alles. (Weet jij nog iets waar ik nu niet aan denk? Laat het me weten in de comments!). Maar weet je, deze hele lijst verdiensten en voordeeltjes, daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. Je houdt iets niet 10 jaar vol alleen omdat het mogelijk nuttig is. Niet voor niets staat Suushi nu alweer ruim twee maanden online – het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik vind het heerlijk om hier te schrijven.

Dat is eigenlijk het allerleukste: dankzij m’n blog kan ik altijd, waar en wanneer ik maar wil schrijven over alles waar ik zin in heb.

En dan zijn er nog mensen die het willen lezen ook.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Wat bloggen voor mij betekent”

  1. echt leuk om te lezen dit! bloggen heeft mij ook zoveel gebracht; ik heb mezelf ook veel beter leren kennen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.