REBLOG: Vrijheid is een state of mind

Tussen 2011 en 2014 schreef ik (vrijwel) maandelijks een column voor online magazine Nadelunch.com. De komende tijd post ik zo nu en dan een van die schrijfsels opnieuw, nu hier op Suushi.

Vrijheid is een state of mind

[11 juli 2012]

“Leer mij dat eens”, zei de Zweedse jongen toen op die avond die wel warm, maar al lang geen zomer meer was. We zaten met een fles wijn op het balkon, met uitzicht op de universiteit.

Hoewel het laat in de avond was, waren er geen sterren, want zo donker wordt het nooit in de steden van Taiwan. We hadden gesprekken over dromen en doelen, plannen en planningen of het gebrek daaraan. En tot mijn lichte verbazing was ik ineens het meisje dat ik altijd wilde zijn. “Ik denk dat je moet genieten van het nu”, had ik hem gezegd, of misschien verwoordde ik het een beetje anders, maar daar kwam het op neer. “Ik wou dat ik een beetje meer was zoals jij”, verzuchtte hij daarop. “Ik wou dat ik het lef had om anders te zijn dan wat mensen van me verwachten.”

In Taiwan zag ik pas hoe we allemaal zo vaak en veel bezig zijn met later. We gaan naar school, we studeren, we zoeken een baan. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ontzettend gaaf om te leren en uiteraard is het belangrijk om jezelf te kunnen onderhouden, maar ik vind het ook zo jammer om te zien dat mensen vergeten dat het niet om de prestaties en resultaten gaat. Wat heb je aan cum laude afstuderen als je jezelf elke avond in slaap huilt? Waarom zou je een dure auto voor de deur willen als je nooit tijd hebt om op de bank te hangen met je lief? Wanneer ga je stoppen met denken dat het ‘nog even’ moet, wanneer begin je te leven?

Open agenda
Veel mensen zijn gevangen in hun toekomstplannen. En zelfs degenen die genieten wel degelijk hoog in het vaandel hebben staan, hebben vaak een agenda die wekenlang vooruit is volgepland. Ik was ook zo iemand. Het waren weliswaar leuke dingen die ik deed, maar ik wist al wel precies waar en met wie ik over drie weken op dinsdagavond zou zijn. Die tijd is voorbij: tegenwoordig plan ik zo weinig mogelijk verder dan een paar dagen vooruit. Goed, natuurlijk zijn er dingen die moeten worden vastgelegd, zoals concerten, groepsuitjes of een weekend met familie. Maar daaromheen kun je voor jezelf zo veel vrijheid creëren, alle ruimte open laten voor spontaniteit. Nu kan ik aan het eind van de middag denken: waar heb ik zin in, met wie wil ik eten? En meestal is dat met een sms’je zo geregeld. Het zal je verbazen hoeveel er nog steeds mogelijk is als je je strakke schema’s loslaat – en hoe veel energieke kriebels je daarvan krijgt.

Nu pleit ik er niet voor om alle ambities af te schaffen; integendeel! Dromen is gaaf, maar met een blik op oneindig struikel je over een steen. Dus maak vooral plannen als dat je gelukkig maakt, maar wees ook niet bang om er vervolgens van af te wijken als je dáár blij van wordt. En ja, uiteraard moet je soms even doorbijten. Maar op het moment dat je het grootste deel van je tijd ‘nog even’ aan het doorzetten bent, is er volgens mij iets mis met de balans.

Ontspannen
Vergeet niet dat je elk moment van de dag kunt besluiten de last van verwachtingen van je af te werpen. Het is je goed recht om te besluiten dat je het anders wilt, dat je geen dingen wilt doen omdat die misschien volgens bepaalde mensen om bepaalde redenen ‘goed’ voor je zijn. Weet je wat? Ontspannen, dat is pas goed voor je. Dat zei ik tegen de jongen op het balkon, en toen nam ik een slok wijn en sloot mijn ogen. De smaak van het rood, de broeierige geur van de januarinacht, het geluid van zijn woorden, de voldoening van herkenning. Dat is leven voor mij, dat zijn de momenten om te koesteren.

“Ik wil wel verhalen maken”, zei hij toen, “maar ik weet niet wat voor soort verteller ik wil zijn.” Maar hé, dat hoeft ook niet. Als ik schrijf, denk ik niet van tevoren na over hoe het verhaal gaat lopen. Ik schrijf gewoon, laat de woorden stromen en dan vormt het zich allemaal vanzelf. Dus kan het zo gewoon niet met alles zijn? Doe wat goed voelt, geef jezelf af en toe een schop, trek af en toe een sprintje, maar voed jezelf daarna weer met fijnheid waar je energie van krijgt. Waarom zou je het eigenlijk ooit anders doen?


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.