Opruimen à la Marie Kondo

Zeven dagen thuis. Wat is er sindsdien alweer veel gebeurd. Zoals dit:

• Tegen al m’n eigen verwachtingen in werkte ik bijna 4 volle dagen. En ik had het ontzettend naar m’n zin als journalist slash tekstschrijver (ik herhaal: dat freelancen is zo gek nog niet!).
• Dinsdag, de eerste dag dat ik thuis was, bombardeerde ik meteen tot #werkzoekdinsdag. En wow, op Twitter werd mijn oproep meer dan 60 keer gedeeld! Dank is groot.

• Ik zette een stapel boeken te koop op Bol.com en verkocht er vast eentje (onder het mom van: alle beetjes helpen)
• Vrienden van T. uit Engeland kwamen op bezoek. We aten hamburgers bij Meneer Smakers (de beste burgertent van Utrecht, wat mij betreft) en dronken biertjes bij café België.
• Ik stemde VOOR het associatieverdrag met Oekraine, maar dat mocht helaas niet baten.
• Zaterdag stond ik voor het eerst sinds oktober weer eens in de Volkskrant. Dat leverde ook nog allerlei leuke reacties op.
• En: ik halveerde de inhoud van mijn boeken- en kledingkast!

Over dat laatste nu even wat meer. Onlangs vertelde ik jullie al over dat ik eindelijk het boekje van opruimgoeroe Marie Kondo heb gelezen en hoe ik niet kon wachten met het uitmesten van mijn huis. Daarvan was geen woord gelogen: ik was nog geen uur terug van Schiphol, of de complete inhoud van mijn kledingkast last uitgestald op bed.

Dat zag er zo uit:

En ik dacht dat ik niet bijzonder veel kleren had.

OK, de truc van Marie Kondo is dus: gooi alles uit een bepaalde categorie op 1 hoop (dus letterlijk: elk kledingstuk dat je in huis hebt) en ga dan een voor een de stukken langs. Je gevoel zal je vanzelf vertellen wat je graag wilt houden en wat je wilt wegdoen.

En als het moeilijk is om iets weg te doen: bedenk je waarom je dit ding in eerste instantie had aangeschaft/gekregen. Welke rol moest het vervullen? En heeft het die rol nog steeds, of is zijn taak wellicht volbracht?

Twee uur later had ik twee vuilniszakken vol kleding in de hal staan. Zelfs het jurkje dat ik voor mijn eindexamengala kocht (toen was ik 17, mensen, zeventien) zat erbij. Dat had ik tot nu toe nooit weg kunnen doen (want ja toch een herinnering, en zonde, en hij past op zich nog). Tot ik het ineens vast had en dacht: kom op Suusi, een 25-jarige vrouw trekt toch geen kort paars glimjurkje aan?

Dit weekend deed ik hetzelfde met mijn boeken. Nu moet je weten: ik houd van boeken en ik kan ze moeilijk wegdoen. De aanblik van een volle boekenkast maakt me ontzettend blij, en bovendien sleep ik veel boeken al zo lang achter me aan dat ze deel van m’n interieur zijn geworden. Boeken weggooien = herinneringen weggooien, dacht ik altijd.

Daar denk ik nu anders over. Ook de boeken gingen alllemaal uit de 2 kasten:

Uh, ja. Waarom wilde ik al die boeken ook alweer houden? Boeken zijn er om gelezen te worden. Ga ik deze gigantische stapel echt ooit nog eens doorwerken?

OK, eerlijk, makkelijk was het niet. Maar jee, wat ben ik blij met het resultaat. Voorheen was de extra-hoge Billy in de slaapkamer zo vol, dat Tom en ik overwogen om een tweede te kopen. Wat je dus ook gewoon kunt doen: minder spullen hebben.

En toen ik toch bezig was, besloot ik ook maar meteen de kast in de woonkamer te fatsoeneren. Ook van de drie rommellaatjes gooide ik ongeveer de helft van de inhoud weg (wat moet je met een reservesleutel van een fiets die je niet meer hebt? En waarom bewaarde ik nog 32MB-memorysticks van mijn oude digitale camera – die het niet eens meer doet?)

De spellen, die voorheen in het kleine vakje rechtsonder zaten gepropt, staan nu netjes geordend en de kookboeken hebben een prominenter plek gekregen. Ik ben blij!

Klaar ben ik nog niet: we hebben nog een inloopkast met random dingen die we nooit gebruiken en ook de hal is nog niet netjes. Vooral, moet ik toegeven, omdat het er nu vol vuilniszakken kleding en boeken staat.

Gaan die dan allemaal de container in? Welnee. De kringloopwinkel kan vast nog wat kleding gebruiken (de stukken die versleten waren daargelaten, die heb ik gewoon weggegooid natuurlijk). En ook voor de boeken heb ik al een plan: op Hoog-Catharijne is tegenwoordig een ‘boekenspot’ waar je je eigen exemplaar achter kunt laten en/of gratis een boek kunt meenemen. Laatst zag ik al een semi-wanhopige oproep dat de kasten leeglopen… Ik geloof dat ik daar wel wat aan kan doen.

Hoewel – behalve een paar boeken die ik jullie, lezers in het bijzonder wil aanraden. Stay tuned voor een mini-weggeefactie later deze week!