Dit las ik in augustus

Augustus is natuurlijk al llaaaang voorbij, maar ik had nog niet geschreven over de boeken die ik afgelopen maand las. Dat waren er drie – en niet de minsten. Hier dan toch:

Tommy Wieringa – Joe Speedboot **(*)

Joe Speedboot was ook weer zo’n boek dat al jaren op mijn to read-lijstje stond. Misschien viel het me daarom juist wat tegen. Heel eerlijk: ik vond de hoofdpersoon gewoon vreselijk irritant en ik ergerde me aan het gebrek aan plot.

Ja, natuurlijk is het prachtig geschreven, staat het vol rake observaties. O, ik vind Tommy Wieringa zeker een goede schrijver. Onlangs raadden meerdere collega’s me Dit zijn de namen aan, dat ga ik binnenkort eens halen bij de bieb.

Maar ik denk dat boeken op het moment dat je ze leest moeten passen bij je eigen leven/ontwikkeling/gedachten op dat moment. Soms sla je erop aan, soms niet. Wellicht lees ik Joe Speedboot over tien jaar nog eens en ben ik dan wél diep onder de indruk, maar op dit moment was het ’t niet voor mij. Sorry Tommy.

Jan Terlouw – Oorlogswinter ****

Sommige boeken las ik als tiener keer op keer (Harry Potter, de Thule-triologie van Thea Beckman), andere boeken heb ik om onduidelijke redenen nog stééds niet gelezen. Zo las ik Koning van Katoren pas rond mijn twintigste en Kruistocht in Spijkerbroek heb ik ook nog altijd niet uit (shame on me!). Vorige maand vertelde ik al dat ik Hasse Simonsdochter eindelijk las.

Ook deze maand las ik weer een jeugdboek: Oorlogswinter van Jan Terlouw. En dat viel niet tegen. Van vroeger herinner ik me dit werk als ‘dikke pil’, maar ik had ‘m eigenlijk zó uit. Goed verhaal. Hoewel ik al halverwege het boek m’n vermoedens had over hoe het zou aflopen, bleef het tot op het laatst spannend. In retrospect vind ik het jammer dat ik dit niet op m’n twaalfde al heb gelezen.

Tatiana de Rosnay – Haar naam was Sarah *****

Pas nu ik dit lees, besef ik eigenlijk dat ik direct achter elkaar twee boeken las over de Tweede Wereldoorlog. Het waren ook zulke verschillende verhalen… Goed, Haar naam was Sarah was ook zo’n boek dat al járen op mijn to-read-lijst stond. Nu dan toch. En waarom heb ik dat niet eerder gedaan?

Vanaf pagina 1 werd ik meegesleept en ik las de 337 pagina’s dan ook in twee dagen uit. Oef, wat een verhaal, wat een wereld. Heel blij word je van dit boek niet, maar nu, weken later, staat het allemaal nog scherp op mijn netvlies.

Als je dit boek nog niet gelezen hebt: doen. Deze staat absoluut in m’n top-3 voor dit jaar. (De film moet ik nog zien. Aanrader?)

PS. En dan lees ik net op Twitter dat Sylvia Witteman Haar naam was Sarah ‘gruwelijke kotsverwekkende kitsch’ vindt. En dat o.a. Eva Hoeke en Ionica Smeets het daarmee eens zijn. Ik ga dan een beetje aan mezelf twijfelen hè. Ben ik dan cultureel zo slecht opgevoed dat ik dit mooi vind? Of is het gewoon een kwestie van smaak en niets meer dan dat? (Ik voel me meteen minder intelligent als dingen die ik mooi vind ‘kitsch’ worden genoemd, hmpf.)

 


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.