Dan nog even

..over wat leuke en praktische in-het-leven-dingen van de laatste tijd. Mijn natuurwinkel-voornemen, Project 333, m’n hardlooptrainingen, OneFit; hoe gaat het daar allemaal mee?

  • Om te beginnen: ik heb het gedaan, dat Odin-lidmaatschap! Ja ja, en ik ben nu dus de trotse bezitter van een heuse hippie-pas, waarmee ik korting krijg bij twee biowinkels hier in de buurt (best chill: een halve kilo belegen kaas voor 6,60 in plaats van bijna 8 euro). Goed, ik legde dus 100 euro in bij de coöperatie – die ik terugkrijg als ik opzeg – en betaal nu maandelijks 16 euro. Als het goed is haal ik dat bedrag er weer uit, doordat ik genoeg boodschappen doe (die allemaal met korting zijn dankzij dat lidmaatschap). O ja, en toen ik lid werd kreeg ik ook nog gratis een hele grote tas vol boodschappen. Nice! Die actie is er trouwens nog steeds. ;-)
  • Conclusies na de eerste maand “vaker naar de biowinkel”: van de 24 keer dat ik in april geld uitgaf aan boodschappen, kocht ik 12 keer bij de natuurwinkel. Precies de helft dus. Opvallend: qua geld gaf ik er zelfs minder dan de helft uit. Met andere woorden, ik gaf per bezoekje gemiddeld meer geld uit bij Appie dan bij Odin. Hoezo “biologisch eten is duur”? (Voor wie het leuk vindt om te weten: in totaal gaf ik in april 211 euro uit aan boodschappen, waarvan 101 euro bij natuurwinkels en de 110 euro bij AH/Jumbo/Plus).
  • Over financiële investeringen gesproken: ik heb maandag mijn eerste pianoles! Al een tijdje ben ik zelf wat aan het oefenen op B zijn piano. Eerst dacht ik: misschien neem ik ooit eens les, als ik weer een mooi fijn huis heb waar een piano in past… En net toen ik besloot: ‘waarom zou ik eigenlijk wachten, leef nu!’, kondigde vriendinnetje E aan dat ze op pianoles ging. Mijn DATWILIKOOK-gevoel was zo sterk dat ik meteen een paar docenten in de buurt mailde. Die hadden eerst allemaal geen plek, maar een paar weken geleden kreeg ik ineens bericht dat een docente ruimte vrij heeft. Tot half juli – de rest van het semester – krijg ik wekelijks op zaterdag een uur duo-les met een andere beginnende leerlinge. Ik ben heel benieuwd, een klein beetje zenuwachtig maar heb er vooral veel zin in.
  • En ja, ik ben dus ook hard op zoek naar een piano.. eentje die op mijn zestien vierkante meter past, welteverstaan. Dat wordt dus sowieso een digitaal exemplaar; ik heb al een paar mooie op het oog, maar zo’n ding is natuurlijk best een investering. Gelukkig hoorde ik dat in Nieuwegein een pianowinkel zit (Clavis) waar je je instrument eerst 3 maanden gratis op proef kan krijgen. Dus daar ga ik dit weekend maar eens kijken.
  • Wat Project 333 betreft: officieel ‘eindigt’ mijn eerste 3-maanden-cyclus op 9 mei. Maar ja, toen werd het half april zo ontzettend heet en kreeg ik zo veel zin in de zomerjurkjes die in dozen achterin m’n kast zaten, dat ik besloot het een beetje anders te doen. Het principe van ‘elke 3 maanden 33 kledingstukken uitzoeken en het daar dan mee doen’ spreekt me erg aan; het weerhoudt me van zinloze shopsessies, het maakt dat ik zorgvuldiger met mijn kleding omga en het zorgt ervoor dat ik beter ga nadenken over wat ik wel/niet nodig heb en waar dat vandaan komt (op zoek naar duurzaam geproduceerde kleding, bijvoorbeeld). Maar ik maak het wel een beetje minder spartaans, want ik merkte dat 33 items inclusief jassen, schoenen en sieraden voor mij net wat weinig is. Als ik dan een weekend niet thuis ben, moet ik meteen doordeweeks in de avonden proberen te wassen omdat ik anders geen kleding meer heb. En ik kom ook al vrij snel in de problemen als ik eens een paar shirtjes bij B thuis heb liggen. Nee, da’s niet handig. Dus wat nu? Ik koos opnieuw 33 items uit, maar dan alleen kleding-die-ik-naar-werk-kan-dragen en schoenen (en: spaghetti-hemdjes niet meegerekend, want da’s in feite gewoon ondergoed). Met deze set doe ik tot 1 juli, daarna kijk ik opnieuw of ik een nieuwe set wil tot 1 september. Wat meer mee met de seizoenen dus. En ook hier: wat meer ruimte.
  • OneFit geeft me op dit moment meer stress dan vrijheidsgevoel. Doe ik natuurlijk zelf ;-), maar ja, als ik dan eens een week geen tijd heb voor yogalessen denk ik toch: wat zonde van die 50 euro per maand, ik moet het inhalen. Dan probeer ik 3 of 4 lessen in de volgende week te proppen, waardoor ik zo gedemotiveerd raak van de stress dat ik opnieuw helemaal niet ga. Argh. Ook hier dus: loslaten, suusie, loslaten. Het hoeft niet perfect. M’n abo loopt nu tot eind mei; even kijken of ik daarna ook weer verleng.
  • Hardlopen: op 27 mei loop ik weer de Marikenloop. Tien kilometer. Het liefst zou ik ‘m in 50 minuten lopen, maar gezien de omstandigheden (en sowieso: gezien het feit dat “lief voor mezelf leren zijn” nu voor mij een belangrijker doel is dan “een nieuw PR lopen”) bedacht ik me vandaag dat lopen in 55 minuten eigenlijk ook prima is. Zelfs lopen in 1 uur is prima. Of lopen in 1 uur en 10 minuten. Who cares, eigenlijk. Al loop ik m’n langzaamste wedstrijd ooit. Al word ik geëscorteerd door de bezemwagen. Als ik maar lekker loop. (Sidenote: HAHAHA. DIT GAAT ER DUS ECHT NIET IN HE BIJ MIJ. Maar ik kan het allicht proberen.)
  • Zomervakantie, tot slot, gaat heel erg fijn worden. Eerst in juni al een weekend naar Best Kept Secret, dan begin juli met B naar Italië, en daarna nog met de liefste S roadtrippen naar Frankrijk, net als vorig jaar. Ik kan niet wachten. Het wordt goed.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “Dan nog even”

  1. Zalig dat je pianoles hebt genomen! Wil ik eigenlijk ook wel doen. Ik hoop stiekem dat ik de piano die bij mijn ouders staat hier bij mij thuis kan zetten en dan kan ik zelf al een beetje pingelen. Ik had niet zoveel zin om weer muziekschool te gaan doen maar ik had helemaal nog niet aan een ptivédocent gedacht! Misschien ga ik daar binnenkort wel eens voor kijken.
    Ik ben nu mijn 50 piece wardrobe aan het samenstellen dus ietsjes minder ‘spartaans’ dan jouw project maar alsnog voor mij wel een hele uitdaging. Ben benieuwd hoe het me gaat bevallen!

  2. Ha Suus, wat leuk om weer van je te lezen. Het bericht hieronder komt me iets te bekend voor. :) Maar als je het van de andere kant bekijkt: we rennen onszelf weleens voorbij, maar we komen ook regelmatig weer bij onszelf terug. Het gaat in golven en ik zie het niet meer als mezelf tot de orde roepen maar meer als iets wat ‘zo gaat’.
    Over de dingen hierboven: superleuk om te lezen. Over Odin, vakantie, kleding. En over piano spelen. Ik heb nog een elektrische piano die staat te verstoffen (ik heb een echte hier), mocht je hier een keer over willen sparren, dan heb je m’n nummer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.